ΝΗΣΙΑ ΓΚΑΛΑΠΑΓΚΟΣ

        Τα νησιά Γκαλαπάγκος είναι αρχιπέλαγος, αποτελούμενο από 13 ηφαιστειακής προέλευσης νησιά, 6 μικρότερα και 107 βράχους και νησάκια.

Το πρώτο από αυτά θεωρείται πως σχηματίστηκε 5 έως 190 εκατομμύρια χρόνια πριν, ως αποτέλεσμα της τεκτονικής δραστηριότητας της περιοχής. Τα νεότερα νησιά, Isabela και Fernandina είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, μέσω της πιο πρόσφατης ηφαιστειακής έκρηξης του 1998.

    Το αρχιπέλαγος ανήκει πολιτικά στην Δημοκρατία του Ισημερινού, χώρα στη βορειοδυτική Νότια Αμερική. Τα νησιά κατανέμονται γύρω από τον ισημερινό, 965 χιλιόμετρα (περίπου 600 μίλια) δυτικά του Ισημερινού.

    Είναι φημισμένα για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους και τις μελέτες που πραγματοποίησε εκεί το 1835 ο Κάρολος Δαρβίνος, οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής. Εξετάζοντας ο Δαρβίνος την πανίδα της περιοχής ανέπτυξε τη θεωρία του σύμφωνα με την οποία η γεωγραφική απομόνωση επηρέασε την απόκλιση των διαφόρων έμβιων ειδών Με την ίδια θεωρία υποστηρίζεται η τεράστια ανάπτυξη των κάκτων σε μορφή δένδρων, που σε κανονικές συνθήκες είναι μικροί, λόγω ακριβώς της έλλειψης φοινίκων και κωνοφόρων δένδρων στη περιοχή. Αυτό αξίζει πραγματικά να αναφερθεί με τα νησιά Γκαλαπάγκος είναι οι τεραστίου μεγέθους χελώνες και τα ροζ ιγκουάνα, ζωικά είδη τα οποία δε θα συναντήσουμε σε κανένα άλλο μέρος του πλανήτη.

    Το 1959, παράλληλα με την επέτειο των εκατό χρόνων από τη δημοσίευση της Καταγωγής των Ειδών του Δαρβίνου, η κυβέρνηση του Ισημερινού ανακήρυξε το 97,5% του εδάφους ως εθνικό πάρκο, εκτός από τις περιοχές που ήταν ήδη κατοικημένες.