ΙΤΑΛΙΑ

    *Η αρχαία Πομπηία

  

         Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας,  στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας, κοντά στη , στη σημερινή Νάπολη.  Χτίστηκε τον 5ο αι. π. Χ. από τους Έλληνες,  στις ακτές της Καμπανίας,  στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη Ρώμη.

      Η Πομπηία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων  και είχε επηρεαστεί πολύ από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η τοποθεσία της και το κλίμα  της ήταν περίφημα, πράγμα που την έκανε το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης. 

           Πολλοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν χτίσει πάνω στους σκεπασμένους με αμπέλια λόφους της, όμορφες εξοχικές επαύλεις, τις οποίες στόλιζαν με διάφορα έργα τέχνης.

           Η Πομπηία ήταν πόλη  ανθηρή, με πληθυσμό  20.000-30.000 κατοίκους. 

      Το 62 μ.Χ. έγινε ένας σφοδρότατος σεισμός,  που συντάραξε την ωραία και πλούσια αυτή πόλη. Αλλά ο σεισμός αυτός δεν ήταν παρά το προμήνυμα για την ολοσχερή καταστροφή της. Πράγματι λίγα χρόνια αργότερα, στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ., μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε για πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, την εύθυμη, σπάταλη και πανέμορφη ρωμαϊκή πόλη. Στην αρχή σηκώθηκε ένα φοβερό σύννεφο από στάχτη, η οποία σκέπασε την πόλη σε ύψος ενός μέτρου. Μόλις αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι της Πομπηίας τη θεομηνία, άρχισαν να τρέπονται σε φυγή, παίρνοντας ο καθένας ό,τι μπορούσε να προφτάσει τις συνταρακτικές εκείνες στιγμές. Πολλοί όμως άλλαξαν γνώμη και ξαναγύριζαν αλλά τους έπιανε παραλυσία από τον πανικό.

      Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία αφάνταστη καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα και κίσσηρι (ελαφρόπετρα), που την σκέπασαν σε ύψος 3 και περισσότερα μέτρα, πάνω δε σ' αυτές επικάθησε νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, ώστε η σημερινή επίχωση φτάνει τα 6-7 μέτρα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000 άτομα τάφηκαν ζωντανά και πέθαναν έτσι από ασφυξία.

         Η παλαιά πόλη είχε ξεχαστεί και κανείς δεν ήξερε την ύπαρξή της. Πρώτη ανακάλυψη τμήματος της Πομπηίας έγινε το 1592, τυχαία, κατά τις εργασίες για την κατασκευή του υπόγειου υδραγωγείου της πόλης Τόρε Ανουντσιάτα που βρίσκεται εκεί κοντά.

       Τότε βρέθηκαν πολλά σημαντικά αντικείμενα, που μαζί με όσα ανακάλυψαν σε κατοπινές  ανασκαφές αποτελούν σήμερα έναν πραγματικό θησαυρό τέχνης.

      Οι ανασκαφές έφεραν την Πομπηία ζωντανή στα μάτια μας, αποκαλύπτοντας πολλές λεπτομέρειες της καθημερινότητας των κατοίκων της. Διασώθηκαν, προστατευμένες απ' τη φθορά του χρόνου, όλες οι πλούσιες επαύλεις, με τις πολυάριθμες τοιχογραφίες τους, η αγορά, οι πολυάριθμοι ναοί, το μικρό και το μεγάλο θέατρο, οι αψίδες, οι κρήνες, τα καταστήματα, τα ιδιωτικά σπίτια. Διασώθηκαν και λεπτομέρειες που μας δείχνουν τον ξαφνικό θάνατο της πόλης, από την καθημερινή ζωή που διακόπηκε απότομα. Άνθρωποι που έτρωγαν ξαπλωμένοι στα ανάκλιντρα, άνθρωποι που πνίγηκαν απ' τις αναθυμιάσεις προσπαθώντας να ξεφύγουν απ' το φριχτό θάνατο. Στα τραπέζια των πανδοχείων βρέθηκαν παρατημένα τα κύπελλα και τα πιάτα. Σε ένα δωμάτιο βρέθηκαν τα σώματα επτά παιδιών που ο θάνατος τα είχε προλάβει ενώ έπαιζαν.

    Ασύγκριτα μεγάλη είναι η αξία των ερειπίων της Πομπηίας, γιατί μας έδωσε μια ιδέα ρωμαϊκής πόλης στο σύνολό της, μέσα στην άνθησή της, της ακμής και του πλούτου της.

       Οι ανακαλύψεις αυτές τράβηξαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον,  Ποιητές, πεζογράφοι, καλλιτέχνες και γενικά ολόκληρος ο διανοούμενος κόσμος στράφηκε προς την Πομπηία. Ο Φρίντριχ Σίλλερ αφιέρωσε ωραιότατα ποιήματα στη νεκρή πολιτεία, ο δε Έντουαρτ  Μπούλβερ-Λύττον εμπνεύστηκε το μυθιστόρημα Οι Τελευταίες Ημέρες της Πομπηίας.

             

*Ο πύργος της Πίζας

         O Κεκλιμένος Πύργος της Πίζας  ή απλά ο Πύργος της Πίζας (Torre di Pisa) είναι το λεγόμενο ιταλικά «καμπανίλε» (καμπαναριό), ανεξάρτητο κωδωνοστάσιο, του Καθεδρικού  ναού της Ιταλικής πόλης της Πίζας.  Βρίσκεται πίσω από τον Καθεδρικό ναό  και είναι η τρίτη παλαιότερη κατασκευή στην Πλατεία του Ντουόμο, της Πίζας  μετά τον Καθεδρικό ναό και του  κυκλικού σχήματος Βαπτιστήριο, ενώ δίπλα βρίσκεται και το Κοιμητήριο.

              Έχει ύψος 58,36 μέτρα από τα θεμέλια και 55 μέτρα από την βάση. Το συνολικό του βάρος είναι 14.453 τόνοι. Ο Πύργος της Πίζας, το δημοφιλές καμπαναριό του καθεδρικού ναού της Πίζας, επί 800 χρόνια, στέκεται σε μια εύθραυστη ισορροπία φλερτάροντας με τους νόμους της βαρύτητας, προκαλώντας θαυμασμό και απορία.

              Τελικά γιατί γέρνει ο Πύργος της Πίζας; Και το κυριότερο, γιατί δεν πέφτει; Λένε ότι δημιουργός του ήταν ο αρχιτέκτονας Bonanno Pisano. Πιο σύγχρονοι λένε πως σχεδιαστής του ήταν ο Diotisalvi. Άρχισε να χτίζεται το 1063. Βρίσκεται κοντά στα βορειοδυτικά τείχη της πόλης, μακριά από το κέντρο, κοντά στον ποταμό Άρνο. Βρίσκεται στο πίσω μέρος του καθεδρικού ναού. Πιθανόν να χρησιμοποιούνταν ως φάρος ή ως παρατηρητήριο. 

             Ο οχταώροφος Πύργος της Πίζας άρχισε να γέρνει όταν οι εργάτες έχτιζαν τον τρίτο όροφο, πέντε χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών. Η αιτία είναι η σύσταση του εδάφους,  που δεν αντέχει τέτοια βαριά οικοδομήματα, καθώς στα θεμέλια του Πύργου υπάρχει υδάτινο υπέδαφος. Έτσι μειώθηκε ο ρυθμός που γέρνει στο ένα χιλιοστό τον χρόνο.

              Το 1350 τοποθέτησαν το καμπαναριό. Οι εργασίες όμως διακόπηκαν πολλές φορές. Οι λόγοι δεν ήταν μόνο η κλίση του Πύργου, αλλά και οι πόλεμοι της Πίζας με τη Γένοβα και τη Φλωρεντία.

             Το 1838 ξεκίνησαν προσπάθειες διατήρησης του μνημείου, με τις οποίες αφαιρέθηκε η βάση του κτιρίου και απομακρύνθηκαν τα νερά.

                  Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν έπαθε τίποτα.

        Το 1992 τοποθέτησαν στο εσωτερικό του ηλεκτρονικά όργανα, που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του με κάθε λεπτομέρεια. Στην συνέχεια, εντόπισαν πως ο Πύργος όχι απλά έγερνε αλλά και περιστρεφόταν. Γι’ αυτό και τοποθέτησαν στη βόρεια πλευρά αντίβαρο 600 τόνων. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε. Το 1995 ο Πύργος υποχώρησε και χρειάστηκε πάρα πολλές εργασίες ώστε να «σωθεί». Το συνολικό κόστος ήταν 27.000.000 ευρώ.

              Πλέον ο Πύργος και τα 293 σκαλιά του είναι ανοιχτά στο κοινό. Δικαίως ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα γιατί ο Πύργος είναι πάλι ανοιχτός και όλοι μπορούν να ξανανεβούν τα 293 σκαλιά. Ο Πύργος της Πίζας ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του σύγχρονου κόσμου.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               Πηγή: http://frapress.gr

*Το Κολοσσαίο

         Το Κολοσσαίο άρχισε να κατασκευάζεται στην εποχή του Βεσπασιανού το 72μ. Χ., συνεχίστηκε την εποχή του Τιτου και ολοκληρώθηκε όταν ήταν αυτοκράτορας ο Δομιτιανός το  80 μ.Χ. Ονομαζόταν αμφιθέατρο των Φλαβίων, από το όνομα της δυναστείας των αυτοκρατόρων που το έκτισαν. Για να κατασκευαστεί, εργάστηκαν χιλιάδες Ιουδαίοι αιχμάλωτοι που είχαν συλληφθεί από τον Τίτο μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων. 

             Πήρε το όνομά του από το κολοσσαίο άγαλμα του Νέρωνα (Ο Κολοσσός), που βρισκόταν στην τοποθεσία που χτίστηκε.

         Μπορούσε να χωρέσει 45.000 θεατές και είχε σχήμα έλλειψης με περιφέρεια 524 μέτρων. Οι διαστάσεις του ήταν τεράστιες: 156 x 188 μέτρα και το ύψος του έφτανε τα 48 μέτρα και είχε 4 ορόφους. Από αυτούς, οι τρεις πρώτοι είχαν αψίδες και ο 4ος 40 παράθυρα.

            Πάνω από τον 4ο όροφο υπήρχε στοά. Ο τελευταίος όροφος προοριζόταν για τις γυναίκες και τις κατώτερες τάξεις των πολιτών, ενώ ο πρώτος για τους επιφανείς πολίτες.

        Το εσωτερικό του ήταν χωρισμένο σε κερκίδες, ενώ στο κέντρο του είχε κονίστρα(αρένα),  που χωριζόταν από τις κερκίδες με ένα ψηλό βάθρο. 

    Κάτω από την κονίστρα βρίσκονταν τα υπόγεια. Εκεί βρίσκονταν τα κλουβιά με τα ζώα, τα οποία μπορούσαν να ανυψωθούν για να ανεβαίνουν τα ζώα στην αρένα, καθώς και οι μηχανικές συσκευές του κτηρίου. Πάνω από την αρένα υπήρχε μια μεγάλη τέντα, προκειμένου οι θεατές να προστατεύονται από τον ήλιο.

     Οι θεατές έμπαιναν στο κτήριο μέσα από 80 εισόδους, 4 από τις οποίες χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από τους Ρωμαίους γερουσιαστές και άρχοντες. Οι πολλές πύλες έδιναν στο Κολοσσαίο τη δυνατότητα να γεμίσει μέσα σε 15 λεπτά, και να αδειάσει μέσα σε μόλις 5. Στην κονίστρα (αρένα) οδηγούσαν δύο πύλες: η «πύλη της ζώσης σαρκός», από την οποία οι μονομάχοι εισέρχονταν στην αρένα, και η «νεκρική πύλη», από την οποία απομακρύνονταν οι νεκροί της μάχης.

    Το Κολοσσαίο έμεινε θρυλικό ως το κέντρο των αιμοχαρών θεαμάτων που απολάμβανε η ρωμαϊκή αυλή στην εποχή της παρακμής της. Η ορχήστρα είχε διαμορφωθεί κατάλληλα για να πραγματοποιούνται  μονομαχίες και θηριομαχίες,  τις οποίες χρηματοδοτούσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Εκεί γίνονταν επίσης τα μαρτύρια των  Χριστιανών.

   Δυστυχώς οι αιώνες που πέρασαν έριξαν βαριά τη σκιά τους σ΄αυτό το μνημειώδες έργο των ανθρώπων! Προφανής  είναι και η εγκληματική ανθρώπινη ολιγωρία και αδιαφορία στο μείζον θέμα της συντήρησης του Κολοσσαίου. Έτσι  στη Ρώμη η «πτώση» του Κολοσσαίου άρχισε και συνεχίζεται σε τέτοιο βαθμό,  που να κινδυνεύουν μάλιστα και οι περαστικοί! Οι περιπτώσεις όπου κομμάτια αποσπώνται, σύμφωνα με το newsbomb, από τους εξωτερικούς τοίχους του μνημείου πέφτοντας κάτω είναι πλέον τόσες πολλές, που οι αρχές αναγκάζονται να λάβουν μέτρα για να προστατέψουν, τουλάχιστον τους ανθρώπους, που τυχαίνει να βρίσκονται κοντά.

  Έτσι μελετάται η κατασκευή ενός αδιαπέραστου φράγματος ασφαλείας από χυτοσίδηρο και τσιμεντένιες κολόνες, που θα τοποθετηθεί στο επίπεδο του δρόμου σε απόσταση από το Κολοσσαίο έξι ως δεκαπέντε μέτρα. Η ανακοίνωση έγινε προ ημερών από την επικεφαλής για την αρχαιολογική κληρονομιά της Ρώμης κυρία Μαρία Ροζάρια Μπαρμπέρα, η οποία είπε , ότι η υπηρεσία της έχει καθήκον για παρέμβει για λόγους ασφαλείας. 

     Στο διάσημο μνημείο της Ρώμης πρόκειται να γίνει μεγάλο έργο καθαρισμού, συντήρησης και αποκατάστασης, το πρώτο ολοκληρωμένο μετά από 73 χρόνια, χάρη στη χορηγία ύψους 25 εκατομμυρίων ευρώ από το μεγάλο κατασκευαστή υποδημάτων Tod. Το αντάλαγμα που ζήτησε ο οίκος είναι η χρήση του Κολοσσαίου για σκοπούς μάρκετινγκ για τα επόμενα 15 χρόνια. Στις 30 Νοεμβρίου άλλωστε, κατέρρευσε ένας τοίχος στην Πομπηία, γεγονός που έρχεται να προστεθεί στον μεγάλο αριθμό παρόμοιων συμβάντων στην πόλη, που καταστράφηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου πριν από 2000 χρόνια.