Βιέννη: Ιστορικά στοιχεία Τα αξιοθέατα της Βιέννης(μέρος Ι)

     ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ  

        Η Βιέννη είναι η πρωτεύουσα της  Αυστρίας  και ένα από τα ομόσπονδα κρατίδιά της Με πληθυσμό περίπου 2.000.000 κατοίκων, αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη καθώς και το πολιτικό, πολιτισμικό και οικονομικό κέντρο της χώρας.

         Ιδρύθηκε περίπου το 500 π. Χ., αρχικά ως κελτικός οικισμός.Το 15 π. Χ., η Βιέννη ήταν συνοριακή πόλη (με το όνομα Βιντομπόνα, Vindóbona), προπύργιο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενάντια στις γερμανικές φυλές του Βορρά.

         Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η Βιέννη ήταν έδρα της δυναστείας Μπάμπενμπεργκ και το 1440 αποτέλεσε έδρα της δυναστείας των Αψβούργων, οπότε κι έγινε τελικά η πρωτεύουσα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και πολιτιστικό κέντρο για τις τέχνες,τις επιστήμες και τη μουσική.

       Οι Οθωμανικές εισβολές στην Ευρώπη το 16ο και 17ο αιώνα σταμάτησαν δύο φορές ακριβώς έξω από τη Βιέννη (το1529 αρχικά  και με τη μάχη της Βιέννης το1683.).  Το 1784 στη Βιέννη κυκλοφόρησε η Εφημερίς, η πρώτη ελληνική εφημερίδα. Κατά την ίδια περίοδο η πόλη έγινε και η αφετηρία διάδοσης του καφέ στην Ανατολική Ευρώπη.

      Το 1805, η πόλη έγινε πρωτεύουσα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας και αργότερα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας παίζοντας με αυτόν τον τρόπο σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της φιλοξενίας του Συνεδρίου της Βιέννης το 1815.

      Το 1918, μετά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βιέννη έγινε πρωτεύουσα της πρώτης Αυστριακής Δημοκρατίας.

         Μεταξύ του 1938, οπότε προσαρτήθηκε στη Ναζιστική Γερμανία  και του τέλους του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η Βιέννη έχασε τη θέση της ως πρωτεύουσα από το Βερολίνο.

         Το 1945, οι Σοβιετικοί  κατέλαβαν την πόλη από τους Γερμανούς και η Βιέννη έγινε πάλι η πρωτεύουσα της Αυστρίας. Αρχικά διαιρέθηκε και αυτή,όπως και το Βερολίνο σε τέσσερις ζώνες υπό συμμαχική διοίκηση. 

           Αργότερα,κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, έγινε κέντρο για τη διεθνή κατασκοπεία μεταξύ δυτικού και ανατολικού μπλοκ. 

  

   Τα αξιοθέατα της Βιέννης(Ι μέρος)

 Το Ανάκτορο του Σένμρπουν

        Τα Ανάκτορα Σένμπρουν (Schloss Schönbrunn) είναι ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά ανάκτορα της Ευρώπης. Αποτελούσαν τα θερινά ανάκτορα των Αψβούργων από το 18ο αιώνα έως το 1918, στη  Βιέννη, της οποίας και αποτελεί σήμερα σπουδαίο τουριστικό πόλο έλξης με 6,7 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Τόσο το κτιριακό συγκρότημα όσο και οι κήποι μπροστά απ΄αυτό  μαρτυρούν τις αλλοτινές δόξες της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας.

    Η μετασκευή του  ανακτόρου ά.ρχισε από τον αυτοκράτορα Λεοπόλδο τον Α', ο οποίος έδωσε την εντολή στον αρχιτέκτονα Johann Bernhard Fischer von Erlach να σχεδιάσει ένα νέο παλάτι. Το πρώτο πρόχειρο σχέδιό του ήταν πολύ ουτοπιστικό με πρότυπο τις Βερσαλλίες. Το δεύτερο σχέδιο  που παρουσίασε ήταν μικρότερο.

         Η κατασκευή άρχισε το 1696, όμως διακόπηκε με το θάνατο του αυτοκράτορα Ιωσήφ του Α' το 1711.   

   Τελικά το ημιτελές Σένμπρουν έγινε δώρο του Αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ στην κόρη του Μαρία Θηρεσία, η οποία και έδωσε εντολή της συνέχισης των εργασιών, στον αρχιτέκτονα Πακάσσι, (Nicolo Pacassi), σε στυλ ροκοκό. Το ανάκτορο ολοκληρώθηκε  το 1744. Το ανάκτορο  χρησιμοποιήθηκε ως  θερινή κατοικία.

           Κατά την κατάληψη του Σένμπρουν από τους Γάλλους 1805-1809), το ανάκτορο αποτέλεσε την έδρα του στρατηγείου του Ναπολέοντα Α΄,όταν στις 14 Οκτωβρίου  του 1809 υπεγράφη σ΄ αυτό η ομώνυμη συνθήκη ειρήνης. 

        Μετά τον 19ο αιώνα το Σένμπρουν συνδέθηκε με τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ,  ο οποίος γεννήθηκε εκεί , έζησε όλη του τη ζωή εκεί και πέθανε μέσα στο ίδιο του το υπνοδωμάτιό του  το 1916.

    Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, το ανάκτορο Σένμπρουν αποτέλεσε ένα σημαντικό έργο όλων των τεχνών ), αρχιτεκτονικής, γλυπτικής   και εσωτερικής τοιχογραφίας .

      Το ανάκτορο Σένμπρουν  μετά την ολοκλήρωση της οικοδόμησής του ήταν για την εποχή του το μεγαλύτερο αυτοκρατορικό μέγαρο της Χώρας. Κτίσθηκε στην αριστερή όχθη του Δούναβη, στην πλαγιά  επικείμενου λόφου όπου δεσπόζει η μεγάλη αψίδα του θριάμβου, η λεγόμενη Γκλοριέτα.

    Πρόκειται για τριώροφο κεραμοσκεπές περιμετρικό οικοδόμημα, σε σχήμα παραλληλόγραμμου,  με μεγάλο εσωτερικό αίθριο χώρο (αυλή), χωρίς πυργώσεις. Από την πίσω πλευρά επεκτείνεται αμφίπλευρα. Στο κέντρο της πρόσοψής του,  όπου και η μεγάλη είσοδος, υψώνεται μέγα υπερυψωμένο  πρόστυλο, χωρίς αέτωμα, θριαμβικής μορφής, στο οποίο καταλήγουν οι δύο μαρμάρινες ημικυκλικές σκάλες.

     Το ανάκτορο Σένμπρουν  αριθμεί συνολικά 1.441 δωμάτια, εκτός των 139 μαγειρείων που περιλαμβάνονται σ΄ αυτό. Ένα μέρος του χώρου εξυπηρετούσε την μόνιμη αυτοκρατορική φρουρά, τους ανώτατους διπλωμάτες, καθώς και πολιτικούς και στρατιωτικούς που διέμεναν σ΄ αυτό. Τα αυτοκρατορικά όμως ενδιαιτήματα ήταν τα πλέον περίκομψα επιπλωμένα, η δε μεγάλη εσωτερική στοά επί της πλευράς της πρόσοψης είναι εξολοκλήρου στολισμένη με υπέροχες τοιχογραφίες.

       Οι λεγόμενες "σινικές αίθουσες", η "αίθουσα του θρόνου" και των "υποδοχών" κοσμούνται με ζωγραφικούς πίνακες  του Meytens.

       Η λεγόμενη "Γεβιλιανή αίθουσα" χρησίμευσε ως κοιτώνας του Μεγάλου Ναπολέοντα και μάλιστα στην ίδια κλίνη κατά παράδοξη σύμπτωση της μοίρας, στις 22 Ιουλίου 1832  ο γιος του, Βασιλεύς της Ρώμης και Δούκας  του Ράιχστανγκ, άφησε την τελευταία του πνοή.

      Ο χώρος γύρω από το  Ανάκτορο  διαμορφώθηκε σ΄ ένα τεράστιο και πανέμορφο κήπο. Τον κήπο αυτό σχεδίασε ο Ολλανδός αρχιτέκτονας Φαν Στεκχούεν κατά το γαλλικό ρυθμό του 18ου αιώνα. 

     Μπροστά από το  ανάκτορο και  προς το λόφο Γκλοριέτα,υπάρχουν  περίφημοι ανθώνες, εκατέρωθεν των οποίων έχουν ανεγερθεί 32 συνολικά μαρμάρινα αγάλματα, (16 ανά πλευρά), έργα όλα του Μπάγιερ. Ακριβώς πάνω στο λόφο Γκλοριέτα και απέναντι από  το ανάκτορο έχει κατασκευαστεί η περίφημη δεξαμενή του Ποσειδώνα.Πάνω από  τη δεξαμενή φέρεται όρθιος ο τριαινοφόρος Ποσειδώνας, ενώ ιπποπόταμοι και Τρίτωνες  συνθέτουν ένα περίφημο γλυπτό. 

       Από τη δεξαμενή αυτή υδροδοτείται το ανάκτορο και όλος ο κήπος.Εκτός απ΄αυτά,  διάφορα μέρη του κήπου στολίζονται  με επιμέρους αγάλματα ενώ στο κέντρο  υπάρχει μικρή δεξαμενή με πίδακα νερού.

          Ο  χώρος πίσω από τον λόφο Γκλοριέτα συνεχίζεται με τον περίφημο "κήπο των φασιανών", όπου και υψώνεται αρχαίος ρωμαϊκός οβελίσκος, και η ωραία κρήνη "Σένερ Μπρούνεν" (Schöner Brunnen), από την οποία και έλαβε το όνομα το ανάκτορο. Ακολουθεί  ζωολογικός  κήπος  και το τεράστιο αυτοκρατορικό θερμοκήπιο.

    Το 1996  το ανάκτορο Σένμπρουν,  ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της  UNESCO.

           Αυτοκρατορικό Παλάτι Χόφμπουργκ

     Στη  μοναδική Βιέννη που κυριαρχεί το μπαρόκ, η παράδοση συνδυάζεται άψογα με τη μοντέρνα δημιουργία. Από πολλούς θεωρείται ως η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Και όχι άδικα! Στα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατά της περιλαμβάνεται το αυτοκρατορικό παλάτι του Χόφμπουργκ. 

   Το Χόφμπουργκ είναι ένα σύμπλεγμα παλατιών, αυτοκρατορικών διαμερισμάτων και αρκετών μουσείων. Έχει συνδέσει την ιστορία του με τη δυναστεία των Αψβούργων. Βρίσκεται στο κέντρο της Βιέννης και ήταν η έδρα της αυστριακής εξουσίας επί έξι αιώνες. 

        Στα κτίριά του, παρουσιάζεται η αρχιτεκτονική εξέλιξη από το γοτθικό ρυθμό μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα. Σε αυτό το ανάκτορο γεννήθηκε η Μαρία Αντουανέτα. Σήμερα, σε μια πτέρυγά του, φιλοξενεί την επίσημη κατοικία του Προέδρου της Αυστριακής Δημοκρατίας. Σε 21 αίθουσες εκτίθενται οι θησαυροί των Αψβούργων. Εδώ στεγάζονται πολλά και θαυμάσια αξιοθέατα της Βιέννης. Στεγάζει το μουσείο της Σίσσυ, το αυτοκρατορικό γοτθικό παρεκκλήσι του 15ου αιώνα, τη χειμερινή Σχολή Ιππασίας , η οποία  ιδρύθηκε το 1572, στην οποία  εξέτρεφαν και προπονούσαν άλογα από την Ισπανία και ακόμα στο χώρο  δίνονταν παραστάσεις των 80 λεπτών. 

   Το Χόφμπουργκ  περιλαμβάνει το Μουσείο του Αυτοκρατορικού Θησαυρού, καθώς και το Μουσείο του Ασημιού, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, που άνοιξε τις πύλες του το 1889, την εκκλησία των Αυγουστίνων, όπου ακούστηκαν έργα των Μότσαρτ και του Χάυντεν και φιλοξένησε τους γάμους της Μαρίας Θηρεσίας και της Σίσσυ, τα προσωπικά διαμερίσματα του Φραγκίσκου Ιωσήφ και της Ελισάβετ κατά τους χειμερινούς μήνες, αλλά και τα διαμερίσματα του τσάρου Αλέξανδρου του Α' κατά το συνέδριο της Βιέννης το 1815. 

Διαμερίσματα Φραγκίσκου Ιωσήφ

          Επιπλέον εδώ βρίσκεται και το Μουσείο Αλμπερτίνα, που είναι από τα πιο σημαντικά μουσεία τέχνης στον κόσμο, έχοντας στην κατοχή του περίπου 60.000 πίνακες ζωγραφικής.Ο φημισμένος Λαγός του 'Αλμπρεχτ Ντύρερ από το 1502 βρίσκεται εδώ,καθώς και άλλα πολλά έργα των Leonardo da Vinci, Buonarroti, Rembrandt, Rubens, Lorrain, Delacroix, Manet και Cezanne.

    Aνάμεσα στους αυτοκρατορικούς θησαυρούς που φυλάσσονται στο Hofburg συγκαταλέγεται και ένα διαμάντι κολομβιανής προέλευσης, βάρους 2.860 καρατίων και ανυπολόγιστης αξίας.
          Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας βρίσκεται σε ένα μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο που περιλαμβάνει δύο μουσεία, το ΜΦΙ και το Μουσείο Ιστορίας της τέχνης. Τα κτίρια των δύο μουσείων είναι ακριβώς τα ίδια, "δίδυμα", και στη μέση υπάρχει ένα πάρκο με όμορφους θάμνους και το επιβλητικό άγαλμα της Μαρίας Θηρεσίας στο κέντρο.

Το Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Το άγαλμα της Αυτοκράτειρος Μαρίας Θηρεσία ανάμεσα στα δύο μουσεία (κατασκευάστηκε το 1888)

          Ακριβώς μπροστά στην είσοδο του ΜΦΙ υπάρχει αυτό το γλυκύτατο ελεφαντάκι:

         Ενώ μπαίνοντας μέσα διάφορα ζώα μας "καλωσορίζουν" στο εντυπωσιακό αυτό μουσείο:

   Όλα αυτά βρίσκονται στην είσοδο του μουσείου. Μπαίνοντας υπάρχει ένας στρογγυλός προθάλαμος και τρεις διαφορετικές σκάλες. Μία στα αριστερά οδηγεί σε ένα terrarium με μερικά ενυδρεία, μία ευθεία μπροστά οδηγεί στο κυρίως μουσείο και μία στα δεξιά οδηγεί σε κάποιες επιπλέον αίθουσες. 

Εικόνες από το Τμήμα Προϊστορίας

Σκηνή όπου ζούσε ο αρχάνθρωπος

Αίθουσα του ΜΦΙ με μαμούθ να απεικονίζονται σε πίνακες

Η αίθουσα των μεγάλων δεινοσαύρων

       Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Στεφάνου

       Δεν νοείται να επισκεφθεί κάποιος τη Βιέννη και να μην περάσει κάποιες ώρες στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Στεφάνου (Stephansdom), το σύμβολο της πόλης, το επίκεντρο πολλών σημαντικών γεγονότων στην ιστορία του αυστριακού έθνους. 
       Ο Ναός του Αγίου Στεφάνου, στη σημερινή του μορφή, σε μεικτό ρωμανικό και γοτθικό ρυθμό, φέρεται ως κεντρικό αξιοθέατο της πόλης, με κυριότερο χαρακτηριστικό την πολύχρωμη, ψηφιδωτού ύφους, στέγη του. 

     Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Στεφάνου (Stephansdom) αποτελεί έδρα της Μητρόπολης της Βιέννης και του Αρχιεπισκόπου της. Είναι κτισμένος στο κέντρο της πόλης, πάνω σε ερείπια δύο παλαιότερων ναών. 
     Το 1137 τίθεται ο θεμέλιος λίθος του ναού και μία δεκαετία αργότερα, η ημιτελής εκκλησία, σε ρωμανικό αρχικά ρυθμό, καθαγιάζεται προς τιμή του Αγίου Στεφάνου. 
    Αν και το αρχικό κτίριο είχε ολοκληρωθεί μέχρι το 1160, αλλεπάλληλες ανακατασκευές και επεκτάσεις κυρίως σε γοτθικό ρυθμό καταγράφονται μέχρι το 1511. Από τότε οι επισκευές και οι βελτιώσεις είναι συνεχείς και επεκτείνονται μέχρι τις μέρες μας.

        Κυρίαρχο δομικό στοιχείο του ναού είναι ο ασβεστόλιθος, ενώ το μέγεθός του υπολογίζεται σε 107 μ. μήκος και 40 μ. πλάτος. Στο υψηλότερο σημείο του, στο νότιο πύργο, φτάνει τα 136 μ. ύψος από την επιφάνεια του εδάφους. Η κατασκευή του νότιου πύργου διήρκεσε 65 χρόνια (από το 1368 έως το 1433). Κατά την Πολιορκία της Βιέννης (το 1529) και κατά τη Μάχη της Βιέννης (το 1683), ο πύργος χρησίμευσε ως παρατηρητήριο της πολιορκούμενης Βιέννης.
  Ο βόρειος πύργος αρχικά προοριζόταν να αποτελεί αντικατοπτρισμό του νοτίου, ωστόσο το εγχείρημα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα το ύψος του να φτάνει στο μισό περίπου(δεν ξεπερνά τα 68 μ) από εκείνο του νότιου πύργου. 

Η κύρια είσοδος στην εκκλησία λέγεται και «Πύλη των Γιγάντων» ή Riesentor. 

Το κεντρικό κλίτος του ναού

Το εκκλησιαστικό όργανο στον Άγιο Στέφανο 

        Προς το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ο Καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου υπέστη σημαντικές καταστροφές. Ευτυχώς τα πλέον πολύτιμα έργα τέχνης διασώθηκαν. Η αποκατάσταση του ναού άρχισε αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου.  Ξανάνοιξε τις πύλες του στις 12 Δεκεμβρίου 1948 και τέθηκε σε πλήρη λειτουργία τον Απρίλιο του 1952

Το κεντρικό κλίτος του ναού - στο βάθος διακρίνεται η Κύρια Αγία Τράπεζα

   Σήμερα ο Καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου διαθέτει συνολικά 23 καμπάνες. Λέγεται ότι ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν ανακάλυψε την ολοσχερή απώλεια της ακοής του όταν, βλέποντας τα πουλιά να πετούν ξαφνικά έξω από το καμπαναριό, δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο από τις καμπάνες. 
     Η καμπάνα του βορείου Πύργου, γνωστή ως Πούμμεριν (Pummerin), είναι ένα ισχυρό σύμβολο της Βιέννης, που κατά κάποιο τρόπο αντικατοπτρίζει το ταραγμένο παρελθόν της πόλης. 
     Η αρχική καμπάνα είχε κατασκευαστεί από τα κανόνια που άφησαν πίσω τους οι Τούρκοι, όταν εγκατέλειψαν τη Βιέννη το 1683. 
        Το 1945, η καμπάνα έπεσε μέσα από τη στέγη, όταν μια πυρκαγιά έπληξε τον 'Αγιο  Στέφανο. Έτσι, τα υπολείμματα της παλιάς, κατασκευάστηκε μια νέα ακόμα μεγαλύτερη καμπάνα.