Η Αψίδα του Θριάμβου, η Λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων και ο Πύργος του Άιφελ

       *Η ΑΨΙΔΑ ΤΟΥ ΘΡΙΑΜΒΟΥ

     Στη μέση της πλατείας Σαρλ ντε Γκωλ (Place Charles de Gaulle) ή Πλατείας του Αστεριού,  στα σύνορα του 8ου, 16ου και 17ου διαμερίσματος του Παρισιού  βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες καμάρες της ιστορίας, η Αψίδα του Θριάμβου (Arc de Triomphe).

      Η αψίδα ορθώθηκε από τον Ναπολέοντα το 1806 για τον εορτασμό των νικών του αλλά "απεβίωσε"  πριν από την ολοκλήρωσή της. Στην πραγματικότητα, δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι το 1836 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Louis-Philippe.

     Ο σχεδιασμός της καμάρας του Jean Chalgrin βασίζεται στην Αψίδα του Τίτου στη Ρώμη. Η Αψίδα του Θριάμβου είναι υψηλότερη (50 έναντι 15 μέτρων), αλλά έχει ακριβώς τις ίδιες αναλογίες.

   Η αψίδα φέρει εγχάρακτα τα ονόματα των νικών των Γαλλικών Στρατευμάτων καθώς και τα ονόματα 558 στρατηγών (τα υπογραμμισμένα ονόματα καταδεικνύουν όσους από αυτούς έπεσαν σε μάχες). Στην αψίδα βρίσκεται, επίσης, και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ο βωμός του οποίου φέρει φλόγα που άναψε για πρώτη φορά το 1921,  εις μνήμην των πεσόντων του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. 

   Οι τέσσερις κίονες στους οποίους στηρίζεται η αψίδα διακοσμούνται από πολύ μεγάλα ανάγλυφα, τα οποία απεικονίζουν  Την Έξοδο των Εθελοντών του 1792 (γι' αυτό αποκαλείται και La Marseillaise, έργο του Φρανσουά Ρυντ (François Rude), τον Θρίαμβο του Ναπολέοντα το 1810, έργο του Ζαν-Πιέρ Κορτό (Jean-Pierre Cortot), την Αντίσταση του 1814 και την Ειρήνη του 1815 έργα του Αντουάν Ετέξ (Antoine Etex).

    Η αψίδα αποτελεί εθνικό μνημείο - σύμβολο της γαλλικής φιλοπατρίας και από αυτήν εκκινεί πάντα η παρέλαση της Γαλλικής Εθνικής Επετείου της 14ης Ιουλίου.

* ΤΑ ΗΛΥΣΙΑ ΠΕΔΙΑ

            Η λεωφόρος Ηλυσίων Πεδίων (γαλλικά:Avenue des Champs-Élysées) είναι μεγάλη λεωφόρος στο 8ο διαμέρισμα του Παρισιού, με 1,9 χιλιόμετρα μήκος και 70 μέτρα πλάτος, που ξεκινάει από την πλατεία Σαρλ ντε Γκωλ, όπου βρίσκεται και η Αψίδα του Θριάμβου  και καταλήγει στην Πλατεία Κονκόρντ (Πλατεία Ομονοίας).       Είναι διάσημη για τα θέατρα, τις καφετέριες, τα πολυκαταστήματα, τους κινηματογράφους της αλλά και για τις στρατιωτικές παρελάσεις που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στις 14 Ιουλίου, εθνική εορτή της Γαλλίας.

     Πήρε το όνομά της από τα Ηλύσια Πεδία στα οποία κατά την ελληνική μυθολογία αποτελούσαν τμήμα του Άδη και ήταν ο τελικός προορισμός της ψυχής των ηρώων και των ενάρετων.

*Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ

    Ο  πύργος του Άιφελ είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης του Παρισιού. Κατασκευάστηκε το 1889 από το μηχανικό Γουστάβο Άιφελ  και σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο. Με ύψος 325 μέτρα (300 χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμ,  μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντιγκ  της Νέας Υόρκης το 1931. Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή, ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο.

    Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1887 και 1889 ως είσοδος για την διεθνή έκθεση Universell αλλά και επ`ευκαιρία της εκατονταετούς επετείου της Γαλλικής Επανάστασης.

     Συνολικά 300 εργάτες ένωσαν 18.038 κομμάτια σφυρήλατου σιδήρου παρασκευασμένου σε φούρνους puddling με 2,5 εκατομμύρια πριτσίνια, με μια στατική μελέτη του Maurice Koechlin.Ο κίνδυνος ατυχήματος ήταν μεγάλος καθώς, σε αντίθεση με σύγχρονους ουρανοξύστες, ο πύργος ήταν σε ανοιχτό πλαίσιο, χωρίς κανέναν ενδιάμεσο όροφο εκτός από δύο πλατφόρμες. Ωστόσο επειδή ο Άιφελ είχε λάβει προληπτικά μέτρα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των κινητών ικριωμάτων, προστατευτικών κιγκλιδωμάτων και διαχωριστικών πλεγμάτων, μόνο ένας άνθρωπος πέθανε.

      Ο πύργος εγκαινιάστηκε στις 31 Μαρτίου 1889 και άνοιξε για το κοινό στις 6 Μαΐου 1889.Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.

  Ο πύργος επικρίθηκε πολύ από το κοινό όταν κατασκευάστηκε, καθώς πολλοί είχαν την άποψη πως ήταν αντιαισθητικός.Οι καθημερινές εφημερίδες γέμισαν με οργισμένες επιστολές από την καλλιτεχνική κοινότητα του Παρισιού.

      Ο μυθιστοριογράφος Γκυ ντε Μωπασσάν λέγεται ότι έτρωγε το μεσημεριανό του γεύμα στο εστιατόριο του Πύργου κάθε μέρα. Όταν τον ρώτησαν γιατί, απάντησε ότι ήταν το μοναδικό μέρος στο Παρίσι, από όπου κάποιος δεν μπορούσε να δει τον πύργο.

   Σήμερα, ο Πύργος ευρέως θεωρείται ότι είναι ένα εντυπωσιακό κομμάτι της διαρθρωτικής τέχνης και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Παρισιού.