Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Δημοκρατία της Ιρλανδίας

       Δημοκρατία της Ιρλανδίας  είναι το όνομα του κράτους που καλύπτει κατά προσέγγιση τα 5/6 της νήσου, Ιρλανδίας, στις Β Δ ακτές της Ευρώπης. Το επίσημο όνομα του κράτους είναι Ιρλανδία (Ιρλ.: Éire, Έιρε) και το χρησιμοποιούν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και οι πολίτες της Ιρλανδίας όταν αναφέρονται στη χώρα τους.  Το υπόλοιπο 1/6 της νήσου είναι γνωστό ως Βόρεια Ιρλανδία και αποτελεί τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου.
    Πρωτεύουσα της Ιρλανδίας είναι το Δουβλίνο.
  Το Σύνταγμα προβλέπει ότι το όνομα του Κράτους είναι "Έιρε ή στην αγγλική γλώσσα, " Ιρλανδία". Ωστόσο, το κράτος αναφέρεται ως «Δημοκρατία της Ιρλανδίας», προκειμένου να διακρίνεται από το νησί Ιρλανδία. Το όνομα Δημοκρατία της Ιρλανδίας άρχισε να χρησιμοποιείται μετά το Νομοθετικό Διάταγμα που το καθόριζε την επίσημη περιγραφή του κράτους κατά το 1949 (σκοπός του διατάγματος ήταν περισσότερο η διακήρυξη του κράτους ως δημοκρατίας και όχι ως συνταγματικής μοναρχίας). Είναι επίσης το αποδεκτό νόμιμο όνομα του κράτους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σήμερα, παρόλο που το όνομα  Δημοκρατία της Ιρλανδίας είναι ο έγκυρος όρος για την περιγραφή του κράτους, το όνομα Ιρλανδία χρησιμοποιείται σε συμφωνίες, στην κυβέρνηση και τα κρατικά έγγραφα και στους διεθνείς οργανισμού.  Η χρήση του όρου «Έιρε» στα αγγλικά εντός της Ιρλανδίας έχει γίνει όλο και σπανιότερη, κατά μείζονα λόγο εξ αιτίας ιστορικών εννοιολογικών αποχρώσεων.

Ιστορικές πληροφορίες
     
     Λίγες αναφορές γίνονται από τους ιστορικούς για την Ιρλανδία στα προχριστιανικά χρόνια, κυρίως από Ρωμαίους ιστορικούς. Από το 8.000 π.Χ. είχαν εμφανιστεί τα πρώτα ίχνη ζωής. Λίγο πιο μετά από την Εποχή του Χαλκού το νησί άρχισε να αποικίζεται από τους Κέλτες, οι οποίοι επηρέασαν τη μυθολογία, τη μουσική και άλλα και τη γενική κουλτούρα της Ιρλανδίας. Αν και η Ιρλανδία δεν αποτέλεσε ποτέ μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δέχθηκε έντονη πολιτική επιρροή. Αργότερα κατακτήθηκε από τους Βίκινγκς για ένα μεγάλο διάστημα. Έπειτα ακολούθησε η νορμανδική κατοχή για επίσης μια μεγάλη περίοδο, ώσπου καταλήφθηκε από τους Βρετανούς. Τα σύγχρονα χρόνια αποτέλεσε μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου και τελικά πέτυχε την ανεξαρτησία της το 1922, μετά από πολλούς αγώνες. Ένα μικρό τμήμα του νησιού όμως βρίσκεται ακόμη στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τα επόμενα χρόνια και έως σήμερα η Ιρλανδία γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, ενώ το 1973 έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.





Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Βόρεια Ιρλανδία*** Μπέλφαστ

      


  Η Ιρλανδία είναι ένα μεγάλο νησί της βορειοδυτικής Ευρώπης, δυτικά από τη Μεγάλη Βρετανία.  Έχει έκταση 84.421 τ.χλμ. Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους είναι πεδινό ή λοφώδες. Υπάρχουν μόνο χαμηλά βουνά, κυρίως στην περιφέρεια του νησιού. 
    Το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού(5/6)  ανήκει στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Το βορειοανατολικό μέρος του, που ονομάζεται Βόρεια Ιρλανδία ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο.
       Η Βόρεια Ιρλανδία  είναι μια από τις τέσσερις χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Ευρισκόμενη στα βορειοανατολικά της Ιρλανδίας, μοιράζεται ένα κοινό  σύνορο με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας στα νότια και τα δυτικά.
   Η Βόρεια Ιρλανδία αποτελείται από έξι εκ των παραδοσιακών εννέα κομητειών της ιστορικής Ιρλανδικής επαρχίας του Ώλστερ. Δημιουργήθηκε ως μια ξεχωριστή διαίρεση του Ηνωμένου Βασιλείου στις 3 Μαΐου 1921 υπό το Νόμο της Ιρλανδικής Κυβέρνησης  του 1920,  αν και οι συνταγματικές του ρίζες βρίσκονται στο Νόμο της Ένωσης του 1800 μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Για πάνω από 50 έτη είχε την δική της αποκεντρωμένη κυβέρνηση και κοινοβούλιο. Αυτά τα ιδρύματα ανεστάλησαν το 1972 και καταργήθηκαν το 1973. Επανειλημμένες προσπάθειες να αποκατασταθεί η αυτοδιοίκηση κατέληξε στην εγκαθίδρυση της σημερινής Εκτελεστικής Εξουσίας της Βόρειας Ιρλανδίας και της Συνέλευσης της Βόρειας Ιρλανδίας.Η Βόρεια Ιρλανδία έχει αποκεντρωμένη κυβέρνηση μέσα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχει μια Εκτελεστική Εξουσία της Βόρειας Ιρλανδίας μαζί με τη Συνέλευση της Βόρειας Ιρλανδίας με 108 μέλη να αντιμετωπίζουν τα αποκεντρωμένα ζητήματα με την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου.

 

Ιρλανδία: ταξίδι στους θρύλους και την «άγρια» φύση

     
     Γεμάτο αρχαίους μύθους και θρύλους, καταπληκτικά τοπία και φιλόξενους κατοίκους, το νησί της Ιρλανδίας αποτελεί «προκλητικό» ταξιδιωτικό προορισμό.

       Mε έκταση λίγο μικρότερη από αυτή της Πορτογαλίας, η Ιρλανδία είναι μια απομακρυσμένη νησιωτική χώρα στη βορειοδυτική Ευρώπη , με μακρά ιστορία, ενδιαφέροντα μνημεία και κουλτούρα και ανεξάντλητες φυσικές ομορφιές. Το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού, όπως προαναφέρθηκε,  ανήκει στην Ιρλανδική Δημοκρατία, ενώ το βορειοανατολικό μέρος του, που ονομάζεται Βόρεια Ιρλανδία, ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο.
   Οι άγριας ομορφιάς χερσόνησοι στα ΝΔ του νησιού, τα μελαγχολικά, βραχώδη τοπία στη δυτική ακτή, οι λίμνες και οι γραφικές πόλεις, αποτελούν μερικούς μόνο από τους λόγους που κάνουν την Ιρλανδία δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Και φυσικά, όπου κι αν πάτε, θα βρεθείτε σε κάποιο από τα «ίχνη» που έχει αφήσει η πλούσια ιστορία του τόπου. Η μυθική, κέλτικη φύση της Ιρλανδίας, αποκαλύπτεται σε εκείνους που είναι έτοιμοι να κοιτάξουν πέρα από τα λαμπερά φώτα των όμορφων πόλεών της.


Το μονοπάτι του Γίγαντα
       

       Στο βορρειότερο σημείο της Ιρλανδίας βρίσκεται η κομητεία Donegal, αλλά και η κομητεία Fermanagh, με τις γραφικές λίμνες και τα μεγαλιθικά μνημείαΤο Belfast είναι μια ιστορική, ζωντανή πόλη και το Derry, η μόνη, πλήρως οχυρωμένη πόλη στη Δυτική Ευρώπη. 
   Αξιοθέατα της περιοχής αποτελούν επίσης οι πανέμορφες πεδιάδες της Antrim, το παλαιότερο σε συνεχή λειτουργία αποστακτήριο στον κόσμο, Bushmills  και η… έδρα του… Αγίου Πατρικίου, η πόλη Armagh.
  Η περιοχή Giant's Causeway(Το μονοπάτι του Γίγαντα) αποτελεί ένα μοναδικό φυσικό τοπίο από βασάλτη που συμπεριλαμβάνεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Πρόκειται για περίπου 40.000 πέτρινους κίονες που έχουν δημιουργηθεί από την παγωμένη λάβα μιας ηφαιστειακής έκρηξης που συνέβη πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια και οι οποίοι απλώνονται μέσα στη θάλασσα. Αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης τουριστών και είναι ιδανικός προορισμός για τους παρατηρητές πουλιών και γενικά για τους λάτρεις της φύσης. 

  Η επιστήμη και η μυθολογία συναντώνται στο συγκεκριμένο τοπίο, που σχηματίστηκε από την ηφαιστειακή δραστηριότητα περίπου 50 με 60.000.000 χρόνια πριν. Ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα στη Βόρεια Ιρλανδία και το πρώτο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Emerald Isle, το τοπίο των περίπου 40.000 κομματιών βασάλτη θεωρείται ένα γεωλογικό θαύμα. Σύμφωνα με την τοπική λαογραφία, ο γίγαντας Finn McCool, δημιούργησε αυτό το υπερυψωμένο μονοπάτι προς τη Σκωτία για να προκαλέσει τον γίγαντα της εκεί περιοχής.


Η Παραλία των Λευκών Βράχων

   Η Μεγάλη Αψίδα στην ακτή των Λευκών Βράχων στη Βόρεια Ιρλανδία είναι βυθισμένη από τη μία μεριά μέσα στο Βόρειο Ατλαντικό. Τα ασβεστολιθικά βράχια εκτείνονται κατά μήκος της ακτής από το Κάραν Σταντ στο Κάστρο Ντάνλας. Τα ιζηματογενή πετρώματα δημιουργούν τις σπηλιές και τα ακρωτήρια που βρίσκονται διάσπαρτα στην ακτογραμμή.


Ακτή Πορτστιούαρτ

       Βρίσκεται στη Βόρεια Ιρλανδία και προσελκύει σέρφερς και τουρίστες από όλο τον κόσμο. Ένα μονοπάτι ανάμεσα στους αμμόλοφους οδηγεί στον υδροβιότοπο όπου βρίσκονται αμέτρητα προστατευόμενα είδη πτη


   Το Μπέλφαστ, η πρωτεύουσα της Βόρειας Ιρλανδίας, είναι γνωστό για τα πανέμορφα φυσικά του αξιοθέατα και για το ναυτικό του εμπόριο, λόγω της γεωγραφικής του θέσης.
Στην πλειοψηφία του κόσμου, όμως, το Μπέλφαστ είναι γνωστό για τον IRA και τον UDA, για βόμβες, για το Sinn Fein, για νεκρούς, για καθολικούς και προτεστάντες που αλληλοσκοτώνονται, για τη «Ματωμένη Κυριακή» και για την ταινία «Στο όνομα του Πατρός» με τον Daniel Day Lewis. Είναι με λίγα λόγια, μια πόλη χωρισμένη στα δύο.
     Το Μπέλφαστ, που σημαίνει στόμα της αμμουδιάς είναι η πρωτεύουσα και, ταυτόχρονα, η μεγαλύτερη πόλη της Βόρειας Ιρλανδίας. Από πλευράς πληθυσμού, είναι η 14η μεγαλύτερη πόλη στο Ηνωμένο Βασίλειο και η δεύτερη μεγαλύτερη στο νησί της Ιρλανδίας. Αποτελεί έδρα της αποκεντρωμένης κυβέρνησης και της νομοθετικής Συνέλευσης της Βορείου Ιρλανδίας. Η πόλη του Μπέλφαστ έχει πληθυσμό της τάξεως των 267.500 κατοίκων και βρίσκεται στην καρδιά της αστικής περιοχής του Μπέλφαστ,  η οποία έχει πληθυσμό 579.276 κατοίκους Το Μπέλφαστ έλαβε τον τίτλο της πόλης το 1888..
   Από ιστορικής πλευράς, το Μπέλφαστ ήταν έδρα της ιρλανδικής βιομηχανίας λινών, καπνοβιομηχανίας, μονάδας παραγωγής σχοινιών και ναυπηγείων.  Το Μπέλφαστ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης, αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά κέντρα της  εποχής μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Η βιομηχανοποίηση και η εσωτερική  μετανάστευση κατέστησε το Μπέλφαστ, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα, τη μεγαλύτερη πόλη σε πληθυσμό στην Ιρλανδία στις αρχές του 20ού αιώνα, με την βιομηχανική και οικονομική επιτυχία της πόλης να γίνονται αντικείμενο αναφοράς 
     Σήμερα, το Μπέλφαστ παραμένει ένα βιομηχανικό κέντρο, καθώς και κέντρο τεχνών, με ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης καθώς και επιχειρήσεις, ένα δικαστικό μέγαρο, αποτελώντας έτσι τον οικονομικό πνεύμονα της Βορείου Ιρλανδίας. Η πόλη υπέφερε πολύ στη διάρκεια της περιόδου που είναι γνωστή στην ιστορία ως The troubles, αλλά στη συνέχεια επήλθε μια περίοδος ηρεμίας, απαλλαγμένη από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες των προηγουμένων ετών, με αποτέλεσμα την οικονομική και εμπορική ανάπτυξη. Το Κέντρο του Μπέλφαστ έχει επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό και έχει υποστεί πολλές εργασίες ανοικοδόμησης, κυρίως γύρω από την περιοχή της Victoria Square.  











Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Ουαλία, μια περιοχή βγαλμένη από τα παραμύθια *** Κάρντιφ


   

    Η Ουαλία  είναι μια από τις τέσσερις χώρες που συγκροτούν το Ηνωμένο Βασίλειο. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Μεγάλης Βρετανίας  και συνορεύει ανατολικά με την  Αγγλία, νότια με το Κανάλι του Μπρίστολ (Môr Hafren) και δυτικά και βόρεια με την Ιρλανδική Θάλασσα.
      Πρωτεύουσα της Ουαλίας είναι η μεγαλύτερη πόλη της, το Κάρντιφ, από το 1955.
  Οι πρώτες πηγές καταγεγραμμένης ιστορίας παρατηρούνται κατά τη ρωμαϊκή κατοχή της Βρετανίας.
     Μετά την αποχώρηση των Ρωμαίων από τη Βρετανία το 1410, και οι Ουαλοί απέκτησαν ξανά τους δικούς τους βασιλείς. Γύρω στο 400 με 500 μ.Χ. η χώρα καταλήφθηκε από Ιρλανδούς αποίκους και αργότερα κατακλύστηκε από τους Βρετανούς που έφευγαν μπροστά στους Αγγλοσάξονες. Οι Βρετανοί βρήκαν τους συγγενείς τους Κέλτες στην Ουαλία, βρήκαν επίσης Κέλτες από την Ιρλανδία και αναμιγνυόμενοι μεταξύ τους πήραν την ονομασία Κίμβροι.
     Η κοινωνική οργάνωση της ζωής τους στηρίχθηκε όπως σε όλους τους κελτικούς λαούς, στην οργάνωση της φυλής. Είχαν βασιλείς και βάρδους, τους οποίους, σαν ποιητική και ιερατική κάστα, εκτιμούσαν πολύ. Οι βάρδοι ασχολούνταν με τη διαφύλαξη και τη μελέτη των παραδόσεων της φυλής τους. Οι βάρδοι ζούσαν στην αυλή του βασιλιά και στηρίζονταν οικονομικά από αυτόν.Οι Αγγλοσάξονες σταμάτησαν μπροστά στο φράγμα των ουαλικών βουνών,και εγκαταστάθηκαν εκεί. 
      Μετά την απώλεια των πεδινών περιοχών, τα βασίλεια της Μερκίας (Mersey) και της Νορθούμπρια (Northumbria) στην Αγγλία, και μετά του Γουέσσεξ (Wessex), καθόρισαν τα σύνορα μεταξύ των δυο λαών. Μέχρι τον 8ο αιώνα, είχαν καθοριστεί και τα ανατολικά σύνορα με τους Αγγλοξάξονες.
    Οι ακτές της Ουαλίας και τα μοναστήρια της άρχισαν να υφίστανται τις ερημώσεις των Νορμανδών πειρατών μέχρι το 850 που ο βασιλιάς τους Ρόντερικ ο Μέγας (820-878) έδιωξε τους Βίκιγκς από τη χώρα σκοτώνοντας μάλιστα τον αρχηγό τους, Χομ, και ίδρυσε ισχυρή δυναστεία. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Κορνουάλης το 1722, οι Βρετόνοι της Ουαλίας έκαναν ειρήνη με τους Βίκιγκς και ζήτησαν από τους Νορμανδούς να τους βοηθήσουν στον πόλεμο με τους Αγγλοσάξονες,  προκειμένου να αποτρέψουν την κατάκτηση της Ουαλίας, κάτι που κατάφεραν προσωρινά. Ο Χάρολντ, (1022-1066) ο τελευταίος  Αγγλοσάξονας βασιλιάς τους κήρυξε το πόλεμο και το 1063 κατέλαβε τη χώρα.
     Η νορμανδική επέκταση στην Ουαλία άρχισε λίγο μετά την αγγλική, το 1066,  από τον ίδιο το Γουλιέλμο τον Κατακτητή, τον οποίο τον έσπρωξαν προς τα εκεί η βοήθεια που προσέφεραν οι Ουαλοί στους Άγγλους επαναστάτες, που πολεμούσαν εναντίον της νορμανδικής κατάκτησης.
    Οι νότιες και ανατολικές περιοχές υπό αγγλική κυριαρχία έγιναν γνωστές με το όνομα Lloegyr, το οποίο αρχικά αναφερόταν στο βασίλειο της Μερκίας  κι έπειτα γενικότερα στην Αγγλία. Τα γερμανικά φύλα που κυριαρχούσαν στις περιοχές αυτές ονομάζονταν γενικά Saeson, δηλαδή Σάξονες, ενώ οι Αγγλοσάξονες  αποκαλούσαν τους Ρωμαιο-Βρετανούς Walha, που, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω.  Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, επικράτησε μεταξύ των Ουαλών και η ονομασία Cymry έναντι του Brythoniaid.
    Το 1216, ο Λιουέλιν ο Μέγας  (Llywelyn Fawr), εγγονός του Όουεν Γκουίνεθ (Owain Gwynedd), έγινε ο πρώτος Πρίγκιπας της Ουαλίας. Ο εγγονός του, Λιουέλιν Β΄, διασφάλισε τον τίτλο από τον Ερρίκο Γ΄ της Αγγλίας με τη Συνθήκη του Μοντγκόμερι το 1267. Ωστόσο, λίγο αργότερα εισέβαλε στη χώρα ο Εδουάρδος Α' της Αγγλίας και έθεσε τέλος στην εξουσία των Ουαλών πριγκίπων το 1282. Το κεφάλι του Λιουέλιν περιφερόταν πάνω σε ένα ακόντιο μέχρι το Λονδίνο, ενώ η κόρη του, Gwenllian, βρέφος, μπήκε σε περιορισμό και κλειδώθηκε στο κοινόβιο του Σέμπρινχαμ, όπου και πέθανε σε ηλικία 44 ετών.
   Το 1301  ο Εδουάρδος Α΄ παραχώρησε τη χώρα ως φέουδο στο γιο του Εδουάρδο Β΄ και τον ονόμασε πρίγκιπα της Ουαλίας. Οι Ουαλοί εξεγέρθηκαν πολλές φορές εναντίον της αγγλονορμανδικής κατοχής, αλλά τελικά το 1536  με διάταγμα του Ερρίκου Η΄ έγινε η πλήρης ενσωμάτωση με την Αγγλία.
   Η Ουαλία είναι πεδινή χώρα με έκταση 20.779 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το μεγαλύτερο μέρος της Ουαλίας είναι πεδιάδα και υπάρχουν μόνο λίγα και χαμηλά βουνά, κυρίως βόρεια και κεντρικά στη χώρα, ενώ το μήκος της ακτογραμμής της φτάνει τα 1.200 χιλιόμετρα. Έχει, επίσης, μερικά νησιά, από τα οποία μεγαλύτερο είναι το Ανγκλέσι (Anglesey) στα βορειοδυτικά.
   Οι κυριότερες βιομηχανικές περιοχές με το μεγαλύτερο πληθυσμό βρίσκονται στη Νότια Ουαλία και αποτελούνται από τις πόλεις του Κάρντιφ (Caerdydd), του Σουόνσι (Abertawe) και του Ντιούπορτ (Casnewydd) και τις γύρω περιοχές.
welsh flagΟι Ουαλοί δεν μοιάζουν με κανέναν άλλον στη Βρετανία και ξέρουν πόσο διαφορετικοί είναι. Είναι οι Κέλτες, η σκληρή μικροκαμωμένη, σκουρόχρωμη ράτσα, που υπήρξαν οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού και δεν αναμείχθηκαν με τα φύλα των κατακτητών που ήρθαν αργότερα απ΄ την ανατολή, αλλά σιγά-σιγά ωθήθηκαν προς τα δυτικά βουνά.


     

   Σκηνικά που μοιάζουν βγαλμένα από παραμύθια με ιππότες, δεσποσύνες και πολλούς αυλικούς. Η βόλτα στα πιο εντυπωσιακά κάστρα-παλάτια μας ταξιδεύει σε εποχές που έχουν από καιρό περάσει. 
       Το ομορφότερο κάστρο της Σκοτίας βρίσκεται στο χωριό Angus και αποτέλεσε κατοικία για την οικογένεια Lyon από τον 14ο αιώνα. Παρόλο που το μεγαλύτερο τμήμα του έχει ανακατασκευαστεί, τα θεμέλιά του χτίστηκαν το 1376. Πλέον αποτελεί κατοικία του Κόμη και της Κοντέσας Strathmore και Kinghorne και είναι ανοιχτό στο κοινό. Εννοείται πως σύμφωνα με το θρύλο το κάστρο είναι στοιχειωμένο από βαμπίρ αλλά και την “Γκρίζα Κυρία”, το φάντασμα που κατοικεί εκεί.


Πράσινη Γέφυρα της Ουαλίας


    Οι γέφυρες είναι εντυπωσιακές από μόνες τους, καθώς μπορούν να ενώνουν διαφορετικά μέρη. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για γέφυρες που δεν έχει επέμβει το ανθρώπινο χέρι. Οι φυσικές γέφυρες αποδεικνύουν το μεγαλείο και τη δύναμη της φύσης. Την ικανότητα του νερού να σμιλεύει τις πέτρες και να δημιουργεί ένα μοναδικό θέαμα που αφήνει άφωνους όσους βρεθούν κοντά στις περιοχές. Μία αξιοθαύμαστη φυσική γέφυρα βρίσκεται και στην Ουαλία. Είναι η λεγόμενη Πράσινη Γέφυρα της Ουαλίας. 
    Πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα στην Νότια Ουαλία, και ένα από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα στο Pembrokeshire Coast. Η καμάρα αυτή σχηματίστηκε όταν ο βράχος απομακρύνθηκε από το νερό, ενώ μελέτες λένε πως μια μέρα θα καταρρεύσει.


ΚΑΡΝΤΙΦ


     Το Κάρντιφ βρίσκεται στη Νότια Ουαλία στο Κανάλι του Μπρίστολ στις εκβολές τριών ποταμών: του Ταφ, του Έλι και Ρίμνεϊ. Το Ταφ διασχίζει το κέντρο της πόλης. Το Κάρντιφ είναι ιδιαιτέρως επίπεδη πόλη, ένα χαρακτηριστικό που το βοήθησε να γίνει ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια παγκοσμίως για την μεταφορά γαιάνθρακα από τις άγριες κοιλάδες της Νότιας Ουαλίας. Το γεγονός ότι μεγάλες σε έκταση ζώνες είναι πεζοδρομημένες βοηθά στο να την καθιστά ακόμη πιο ελκυστική για τον επισκέπτη.
  Άλλοτε βιομηχανική πόλη, το Κάρντιφ έχει αλλάξει δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες. Αποτελεί, πλέον, μια σύγχρονη και ζωντανή πρωτεύουσα, η οποία είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής στους τουρίστες που ενδιαφέρονται για την ιστορία της και τον ουαλικό πολιτισμό. Με ταχεία βήματα αρχίζει και καθίσταται ως ένας από τους σημαντικότερους προορισμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το κέντρο της πόλης έχει αναπτυχθεί ραγδαία στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας και θεωρείται, σήμερα, ως ένας από τους δέκα κορυφαίους προορισμούς για ψώνια στο Ηνωμένο Βασίλειο.
   Το Κάρντιφ είναι ιδιαίτερα πράσινη πόλη, έχοντας το μεγαλύτερο χώρο πρασίνου ανά κάτοικο στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάτι στο οποίο συνεισφέρει και η παρουσία του Μπιούτ Παρκ, το οποίο βρίσκεται στην καρδιά της πόλης. Έχει την φήμη της πόλης των κάστρων, έχοντας 5 διαφορετικά κάστρα εντός των ορίων της. Ο κύριος πληθυσμός της πόλης ανέρχεται στις 341.000 κατοίκους, ενώ 861.000 κατοικούν στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή.
    Το Κάρντιφ είναι η ατμοσφαιρική πρωτεύουσα της Ουαλίας και ανερχόμενος εναλλακτικός ευρωπαϊκός προορισμός. Η  ζωηρή του ταυτότητα, η νευρώδης πολιτιστική ζωή και η καλαίσθητη, ζεστή φιλοξενία κερδίζουν τον επισκέπτη στα σημεία.
 Παλμό, αλλά και νότες χαλάρωσης στο κέντρο της πόλης δίνει το Κάστρο του Κάρντιφ
Το κάστρο του Κάρντιφ
    Το κέντρο της πόλης του Κάρντιφ βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα της πόλης, λίγο βορειότερα από τον Κόλπο του Κάρντιφ. Επίκεντρό του, είναι, παραδοσιακά, το κάστρο, αυτό το μεγαλειώδες γοτθικό κτίσμα, το οποίο συνορεύει στα βόρεια με το ιστορικό πολιτιστικό κέντρο της πόλης, το μεγάλο σε έκταση Μπιούτ Παρκ και τα πανεπιστημιακά κτίρια, τον Ποταμό Ταφ στα δυτικά, και τις σιδηροδρομικές γραμμές Valleys και National στα ανατολικά και τα νότια, αντιστοίχως. Η ανάπτυξη των τελευταίων ετών, ωστόσο, έχει οδηγήσει την πόλη στο να αυξήσει την έκτασή της, ειδικά όσον αφορά τα εμπορικά γραφεία και την διάταξη των κατοικιών. Πιο συγκεκριμένα, η περιοχή στα νότια του αρχικού κέντρου της πόλης που βρίσκεται προς την κατεύθυνση και περιλαμβάνει τον Κόλπο του Κάρντιφ έχει, σχεδόν ολοκληρωτικά, επανασχεδιαστεί.
      Κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης, το Cardiff ήταν το σημαντικότερο λιμάνι στον κόσμο, μια και η περιοχή παρήγαγε άνθρακα που ήταν το βασικό καύσιμο που τροφοδότησε την επέκταση της βρετανικής αυτοκρατορίας. Ο κόλπος του Cardiff, γνωστός σήμερα ως Cardiff Bay, ήταν το λιμάνι. Ναυτικοί και εργάτες από 50 χώρες είχαν μεταναστεύσει εκεί, με πιο μεγάλες παροικίες τους Σομαλούς, τους Υεμένους και τους Έλληνες. Η πιο διάσημη κάτοικος της περιοχής ήταν η Shirley Bassey, τη βιογραφία της οποίας, έγραψε πρόσφατα ο  John Williams, περιγράφοντας τη ζωή στο Tiger Bay (όπως τότε λεγόταν το λιμάνι) γεμάτη πορνεία, χαρτοπαιξία, αλκοόλ και υπόκοσμο.
Cardiff Bay   Σήμερα είναι μια εξαιρετικά τουριστική περιοχή με πολλά αξιοθέατα όπως το Techniquest Science Discovery Centre, που ξετρελαίνει τα παιδιά. Στην  προκυμαία μπορεί κανείς να νοικιάσει καραβάκια για βόλτα στον κόλπο ή να χαλαρώσει σε κάποιο από τα πολλά εστιατόρια, μπαρ, pub και μαγαζιά. Δίπλα είναι το πολιτιστικό και συναυλιακό κέντρο, Wales Millennium Centre, με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική του.
    Αν κάποιος θέλει να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να βιώσει πως ήταν η Ουαλία μέσα στους αιώνες, αξίζει να επισκεφτεί το St. Gagans History National Museum. Είναι ένα δωρεάν ανοιχτό μουσείο, που έχει στηθεί σαν ένα χωριό με ιστορικά κτίρια απ’ όλη τη χώρα, που μεταφέρθηκαν στο St. Fagans. Τα κτίρια είναι επιπλωμένα με αυθεντικά κομμάτια και αντικείμενα της κάθε εποχής. Ακόμη και τα τζάκια είναι αναμμένα, ώστε να νιώθεις την αυθεντική εμπειρία.
       
  Σε κοντινή απόσταση υπάρχει και το Castell Coch, μια αναπαράσταση γοτθικού κάστρου που χτίστηκε το 19ο αιώνα πάνω στα ερείπια του αυθεντικού, από τον 13ο αιώνα. Ανάμεσα στα δάση, η παραμυθένια Γερμανική αρχιτεκτονική του, ξεπροβάλει σαν παραφωνία στη βρετανική λειτουργική λιτότητα των αντίστοιχων κάστρων. Και εδώ τα δωμάτια είναι επιπλωμένα και σε μεταφέρουν σε ένα παραμυθένιο κόσμο.
Castle Coch    Το Penarthστις παρυφές του Cardiff, είναι μια πόλη θέρετρο που χτίστηκε κυρίως επί εποχής της βασίλισσας Βικτώριας και μετέπειτα του Εδουάρδου. Είναι μια περιοχή με πλούσια σπίτια, με θέα στη θάλασσα και μια χαρακτηριστική πρόσφατα ανακαινισμένη προβλήτα. Υπάρχουν πολλά  εστιατόρια στο κεντρικό δρόμο και στη παραλιακή οδό. Penarth and Bar 44
     Μια ώρα οδήγημα δυτικά απ’ το Cardiff βρίσκεται ο εθνικός κήπος, ο οποίος  τέλειωσε το 2011 και στεγάζει το μεγαλύτερο στον κόσμο, γυάλινο, θολωτό θερμοκήπιο. Τα φυτά, στο εντυπωσιακό αυτό θερμοκήπιο, είναι τοποθετημένα ανά χώρα, καλύπτοντας τεράστιο εύρος ειδών. Γύρω απ’ το βασικό θερμοκήπιο υπάρχουν πολλοί ακόμη κήποι από τροπικά μέχρι γηγενή φυτά και μαγαζί για αγορές φυτών και σχετικών ειδών.
  Το Κάρντιφ αναμφίβολα είναι μία πόλη με πολλά πρόσωπα, με ιστορικά κτίρια,κάστρα,εκκλησίες, παραδοσιακά σπίτια και εστιατόρια, πλατείες και πάρκα, που ξεκουράζουν και αναζωογονούν ντόπιους και ξένους, μια πόλη με έντονη την παρουσία του παρελθόντος, που βαδίζει ωστόσο με σύγχρονο και γρήγορο βηματισμό.Ο επισκέπτης βρίσκεται μέσα σε ένα πολύχρωμο, πολιτισμικό μωσαϊκό: Βρίσκεται την ίδια στιγμή ανάμεσα σε μεσαιωνικά κάστρα, μουσεία, γκαλερί, αγορές σε στοές, ποδήλατα, ολόφρεσκα θαλασσινά και εξαιρετικά φιλόξενους κατοίκους. 
    Πάνω από 18 εκατομμύρια επισκέπτες επισκέπτονται το Κάρντιφ κάθε χρόνο, είτε από περιέργεια είτε γιατί προσελκύονται από αυτόν τον τουριστικό προορισμό. Το Κάρντιφ έχει πολλά αξιοθέατα όπως ιστορικά κτίρια σε κεντρικά σημεία. Ιστορικά κτίρια με μοναδικό στυλ αρχιτεκτονικής περιλαμβάνουν το κάστρο του Κάρντιφ, το πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, τον Καθεδρικό ναό του Κάρντιφ, το Castell Coch, το Δημαρχείο του Κάρντιφ, το Βασιλικό Δικαστήριο, το Εθνικό Μουσείο του Κάρντιφ κλπ. Εκτός από τα ιστορικά κτίρια το Κάρντιφ έχει και πολλά σύγχρονα κτίρια όπως το Senedd, την Κεντρική βιβλιοθήκη, το στάδιο Millennium, το Κέντρο Τεχνών Millennium κλπ . Όντας μια πόλη λιμάνι το Κάρντιφ έχει αξιοθέατα στην περιοχή του κόλπου, όπως η Νορβηγική εκκλησία. Το Κάρντιφ έχει διαδρομές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους τουρίστες και τους πεζοπόρους, όπως το Centenary Walk. Η διαδρομή είναι περίπου 3,7 km και περνά μέσα από πολλά αξιοθέατα του Κάρντιφ αλλά και ιστορικά κτίρια.



Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Γλασκώβη, η πολιτισμική πρωτεύουσα της Σκωτίας

     
   Η  Γλασκώβη, για πολλούς η παρεξηγημένη πολυπληθέστερη πόλη της Σκωτίας, συνήθως επισκιάζεται από την επιβλητική της γειτόνισσα, το Εδιμβούργο. Παρόλα αυτά όμως δεν παύει να είναι μια  πολυσυλλεκτική και ενδιαφέρουσα πόλη, με πλήθος δυνατοτήτων για βόλτα,  πολιτισμικές αναζητήσεις και διασκέδαση.    
      Όποιος την επισκεφθεί αξίζει να προσεγγίσει και να ξεδιπλώσει τις πολλές και διαφορετικές πτυχές της σκωτσέζικης πρωτεύουσας.  Και σίγουρα δε θα ξέρει από πού να πρωταρχίσει! 
   Από τον επιβλητικό πύργο-σήμα κατατεθέν του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης; Από τα αρχιτεκτονικά (και καλλιτεχνικά γενικότερα) αριστουργήματα του Charles Rennie Mackintosh; Από τη μοντέρνα industrial αρχιτεκτονική στις όχθες του ποταμού Clyde ; Από τις βόλτες στο πανέμορφο Kelvingrove Park και το χάζι στον ποταμό Kevin (παραπόταμο του Clyde) που το διασχίζει; Από την ατμοσφαιρική Νεκρόπολη; Από το ανελέητο shopping στη Buchanan Street; Από τα σοφιστικέ μπαράκια του West End και της Sauchiehall Street; Από τα πολυάριθμα και δωρεάν μουσεία; Ή μήπως από τα απίστευτα ινδικά εστιατόρια (η Γλασκώβη έχει ανακηρυχθεί πολλές φορές Βρετανική Πρωτεύουσα του κάρυ);



       
       Η Γλασκώβη είναι μια πόλη εξελίσσεται με ιλιγγιώδη ρυθμό και αποτελεί ένα μοντέρνο, βιομηχανικό κέντρο με βικτοριανή αρχιτεκτονική κληρονομιά, αλλά και δείγματα Art Nouveau, με στιλάτα μπαρ, κομψά εστιατόρια και πολλούς χώρους τέχνης και ψυχαγωγίας.
     Η πόλη διανύει μια μακροχρόνια «μεταμόρφωση», εμφανή κατά μήκος του ποταμού Clyde, όπου οι επισκέπτες μπορούν να εξερευνήσουν τη μακρόχρονη θαλάσσια κληρονομιά της Γλασκώβης κατά μήκος των παρόχθιων πεζοδρόμων. 
         Υπάρχουν άφθονα μουσεία και γκαλερί, ενώ τα φώτα τη δημοσιότητας πέφτουν πάνω στην πρόσφατα ανακαινισμένη γκαλερί τέχνης και το μουσείο Kelvingrove. Κι όπως αρμόζει σε μια πόλη που βρισκόταν στο απόγειό της τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου, το κέντρο της Γλασκώβης βρίθει βικτωριανών και άλλων κομψών κτιρίων με πλούσιο εσωτερικό και σκαλισμένες λεπτομέρειες, τα οποία συνυπάρχουν αρμονικά με μοντέρνες γυάλινες κατασκευές που στεγάζουν οικονομικές υπηρεσίες και γραφεία, κυρίως στην παραποτάμια περιοχή.
       

       
               Και βέβαια, η αρχιτεκτονική κληρονομιά της Γλασκώβης, δεν προκαλεί έκπληξη, για την πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης Charles Rennie Mackintosh, και ο οποίος έχει κληροδοτήσει στη Γλασκώβη μερικά από τα πιο διάσημα τουριστικά της αξιοθέατα.





Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Εδιμβούργο, " η επτάλοφος" πόλη της Μ. Βρετανίας



                Το Εδιμβούργο είναι η πρωτεύουσα της Σκωτίας από το 1437 και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της, μετά τη Γλασκώβη.     Η πόλη αποτέλεσε μεγάλο κέντρο την εποχή του Διαφωτισμού χάρη στο Πανεπιστήμιό της. 
         Στην απογραφή του 2010  το Εδιμβούργο είχε συνολικό πληθυσμό 486.120 κατοίκων κι έτσι είναι η έβδομη μεγαλύτερη πόλη στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πόλη αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό στην Ευρώπη  κι έρχεται δεύτερη σε τουρίστες πόλη στο Ηνωμένο Βασίλειο, μετά το Λονδίνο.
   Το Εδιμβούργο συχνά αποκαλείται "Αθήνα του Βορρά" για πολλούς λόγους. Μια πρώτη σύγκριση μεταξύ των δυο πόλεων φανερώνει  ότι είχαν την ίδια τοπογραφία, καθώς η Παλιά Πόλη του Εδιμβούργου αντιστοιχούσε με την Ακρόπολη της Αθήνας. Κι οι δυο πόλεις βρίσκονταν σε πεδιάδα, που κατέληγε σε λιμάνι: Ο Πειραιάς στην Αθήνα και το Λειθ (Leith) στο Εδιμβούργο. Επίσης, όντας η πόλη του Εδιμβούργου κέντρο του Διαφωτισμού, με προσωπικότητες όπως ο Ντέιβιντ Χιούμ κι ο Άνταμ Σμιθ,  πολλοί ήλπιζαν πως θα επηρέαζε πολιτισμικά το Λονδίνο με τον ίδιο τρόπο που η Αθήνα επηρέασε τη Ρώμη.
      Το Εδιμβούργο διακρίνεται για την ιστορία και την κουλτούρα του, ενώ σήμα κατατεθέν της πόλης θεωρούνται τα παραδοσιακά σκωτσέζικα κιλτ, οι γκάιντες και το τοπικής παραγωγής ουίσκι. Από την ματιά των τουριστών δεν μπορούν να διαφύγουν το κάστρο του Εδιμβούργου, στην κορυφή ενός ανενεργού ηφαιστείου (Castle Hill), το αρχαιοελληνικής επιρροής και αύρας Calton Hill, αλλά και η παλιά πόλη με τα δημόσια κτίρια, τα αμέτρητα μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα και τις πολυάριθμες κατακόμβες, απομεινάρια ενός διαφορετικού τρόπου ζωής και οικοδόμησης της πόλης.


       «Το Εδιμβούργο σε σχέση με το Λονδίνο είναι όπως η ποίηση σε σχέση με την πρόζα», είπε κάποτε η συγγραφέας Σαρλότ Μπροντέ. Από τις πιο υπερήφανες πρωτεύουσες του κόσμου, η πρωτεύουσα της Σκωτίας είναι χτισμένη όπως η Ρώμη, πάνω σε επτά λόφους. Η θέα στην πόλη από το Calton Hill κόβει την ανάσα και δικαιώνει τον Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, συγγραφέα του «Dr Jekyll and Mr Hyde», ο οποίος έγραφε: «Κι όμως δεν είναι σκηνικό θεάτρου, είναι μια πραγματική πόλη»! 
       

       Επιβλητική και πολύπλευρη,  καθηλώνει εξαρχής με το επιβλητικό της κάστρο. Το κέντρο χωρίζεται στα δύο από τη γεμάτη καταστήματα Princess Str., βόρεια της οποίας εκτείνεται η νεοκλασικού ρυθμού New Town(Νέα πόλη)  και στα νότια η μεσαιωνική Old Town(Παλιά πόλη). Τριγύρω πάρκα και κήποι εναλλάσσονται με λόφους και βράχια. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι ότι αν και οπτικά μας  γυρίζει αιώνες πίσω, στέκει θαυμάσια στον 21ο αιώνα.


♦ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΟΥ ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟΥ

 Το κάστρο του Εδιμβούργου

       Μπορεί να  ακούγεται προφανές, αφού το κάστρο της πόλης δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, αλλά δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα. Περήφανα τοποθετημένο πάνω από τους κατάφυτους κήπους της πόλης, αυτό το εντυπωσιακό κτίσμα αιχμαλωτίζει τις καρδιές τόσο των ντόπιων, όσο και των επισκεπτών.
  Το κάστρο του Εδιμβούργου είναι σίγουρα το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης και ίσως το κάστρο που αξίζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο να επισκεφθεί κανείς στη Γηραιά Αλβιώνα. 

    Στο κάστρο ο επισκέπτης θα δει τα πρώην βασιλικά διαμερίσματα, αίθουσες με πίνακες και αγάλματα, εκκλησίες, καθώς και πολλά μουσεία όπως το το Museum of Royal Scots Dragoon Guards, που περιέχει μετάλλια, στολές και όπλα της Σκωτσέζικης φρουράς, το National War Museum of Scotland, που περιέχει στρατιωτικές στολές και όπλα, το Scottish National War Memorial, το Royal Regiment of Scotland, που περιέχει όπλα, ενδυμασίες και ιστορίες από το Στρατό της Σκωτίας, κτίρια φυλακών, πύργους, εκκλησίες και πολλά ακόμα. 

   Το κάστρο του Εδιμβούργου είναι ένα φρούριο που δεσπόζει στον ορίζοντα της πόλης του Εδιμβούργου, λόγω της θέσης του στην κορυφή ενός ηφαιστειακού βράχου, ύψους 130 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι ίσως   το πιο διάσημο κάστρο στη Σκωτία, αφού βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της πρωτεύουσας. Σκαρφαλωμένο πάνω από την πόλη στον Castle Rock, αυτό το φρούριο έχει μια ισχυρή παρουσία στον ορίζοντα του Εδιμβούργου. 
   Το παλαιότερο τμήμα του έχει κατασκευαστεί τον 12ο αιώνα και πολλοί επισκέπτες ταξιδεύουν εδώ ειδικά για να δουν τα κοσμήματα του Στέμματος της Σκωτίας. 
       

Το Βασιλικό Μίλι(Royal Mile)
       
       Το Royal Mile του Εδιμβούργου είναι μια εντυπωσιακή οδός που συνδέει το κάστρο του Εδιμβούργου στην κορυφή του λόφου με το παλάτι του Holyrood στο κάτω μέρος. Μπορεί να μην υπάρχει πουθενά στον κόσμο παρόμοιο μέρος, το οποίο να συγκεντρώνει σε  έναν δρόμο ένα τόσο ποικίλο μείγμα της ιστορίας, με ειδύλλια, φρικιαστικές ιστορίες και τόση ίντριγκα. Η «οδός» στην πραγματικότητα χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, που είναι γνωστά με τη σειρά ως Castlehill, Lawnmarket, High Street και Canongate.
    Στο Βασιλικό Μίλι υπάρχουν εντυπωσιακά κτίρια και μαγαζιά όλων των ειδών, που λειτουργούν εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια. Στον ίδιο χώρο συνεργάζονται αρμονικά προβάλλοντας ταυτόχρονα την αυθεντική τους τέχνη, έμποροι μαλλιού, ουίσκι και άλλοι.
        Σταματήστε μπροστά στην καρδιά του Midlothian, ένα μωσαϊκό σε σχήμα καρδιάς ενσωματωμένο στο πεζοδρόμιο κοντά στο St Giles High Kirk. Καταγράφει τη θέση του Tolbooth του Εδιμβούργου του 15ου αιώνα, που κατεδαφίστηκε το 1817 και ήταν το διοικητικό κέντρο της πόλης, η φυλακή και σημείο δημόσιας εκτέλεσης. Έδωσε το ονομά του στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Sir Walter Scott, The Heart of Midlothian, που δημοσιεύθηκε το 1818. Οι επισκέπτες του Εδιμβούργου θα παρατηρήσουν συχνά τους περαστικούς να φτύνουν  πάνω στην καρδιά. Έτσι καταδικάζουν το σημείο των εκτελέσεων, γεγονός που φέρνει, κατά την παράδοση,  τύχη. Ένας δημοφιλής μύθος λέει ότι το φτύσιμο αποτελεί  υπόσχεση για να επιστρέψει κάποιος  μια ημέρα στο Εδιμβούργο. Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι είναι κακή τύχη να περπατήσει κανείς πάνω από την καρδιά και όσοι το αψηφήσουν δεν θα βρουν ποτέ την αληθινή αγάπη.  
...περισσότερα αξιοθέατα του Εδιμβούργου

       Από το σημείο που ξεκινάει η Royal Mile από την πλευρά του Κάστρου βρίσκεται “The Outlook Tower” που λέγεται αλλιώς και “Camera Obscura & World of Illusions”. Είναι ένα τριώροφο κτίριο στον τελευταίο όροφο του οποίου βρίσκεται το σημαντικότερο έκθεμα, η Camera Obscura, στην οποία ο επισκέπτης απολαμβάνει μία εικονική περιήγηση της πόλης μέσω ενός συστήματος καθρεφτών και μετά μπορεί να βγει στην οροφή του κτιρίου, από το οποίο φαίνεται ολόκληρο το Εδιμβούργο. Οι άλλοι δύο όροφοι περιέχουν εκθέσεις με τις οποίες ο επισκέπτης πειραματίζεται στον κόσμο των ψευδαισθήσεων.
DSCN0572
         Ακριβώς απέναντι από την Camera Obscura βρίσκεται το Whiskey Experience. Ένας χώρος στον οποίο ο επισκέπτης μαθαίνει αρκετά πράγματα για το εθνικό ποτό της Σκωτίας το ουίσκι και ιδιαίτερα τις διαφορετικές ποικιλίες του που έχουν να κάνουν με τον τρόπο και το μέρος παρασκευής του.
      Λίγο παρακάτω βρίσκεται ο St Giles’ Cathedral που είναι ο σημαντικότερος ναός του Εδιμβούργου αφιερωμένος στον πολιούχο της πόλης και χτισμένος περίπου 900 χρόνια πριν. 
       Λίγο παρακάτω βρίσκεται το Δημαρχείο της πόλης και ακριβώς απέναντι ο Mercat Cross δίπλα στον οποίο διαβάζονταν οι ανακοινώσεις του του Κοινοβουλίου.
        Το Holyrood Palace βρίσκεται στο τέλος του Royal Mile ακριβώς απέναντι από το Σκωτσέζικο Κοινοβούλιο και αποτελεί επίσημη κατοικία της Βασιλικής Οικογένειας. Το παλάτι είναι ανοιχτό για το κοινό ολόκληρο το χρόνο εκτός από όταν κατοικείται από τη Βασιλική Οικογένεια, περίπου μία εβδομάδα το χρόνο, συνήθως την πρώτη του Ιουνίου. Στο Queen’s Gallery δίπλα στο παλάτι εκτίθενται οι Βασιλικές συλλογές. Δίπλα στο παλάτι βρίσκονται οι Βοτανικοί Κήποι της πόλης που είναι πολύ δημοφιλές πάρκο για περπάτημα.
       Η Canongate Kirk είναι ακόμα μία ονομαστή εκκλησία της πόλης χτισμένη το 1691 κοντά στο τέρμα της Royal Mile και δίπλα στο Σκωτσέζικο Κοινοβούλιο και στο παλάτι του Holyrood,  την οποία ο επισκέπτης αξίζει να επισκεφτεί μιας και σίγουρα θα περάσει (πολλάκις) από το σημείο. Δίπλα στην εκκλησία είναι θαμμένος ο Adam Smith.
DSCN0577
       Απέναντι από το Holyrood palace ξεκινάει ένα σύμπλεγμα λόφων και λιμνών, που απαρτίζουν το Holyrood parkArthur’s Seat λέγεται η ψηλότερη κορυφή των λόφων (περίπου 250μ) που και έχει καταπληκτική θέα σε ολόκληρη την πόλη. Είναι μία μέτριας δυσκολίας, αλλά ευχάριστη ανάβαση και η θέα σίγουρα αποζημιώνει τον επισκέπτη. Η ανάβαση σε αυτό τον λόφο είναι το δεύτερο σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να κάνει ένας επισκέπτης στο Εδιμβούργο, μετά την επίσκεψη στο Κάστρο.
    Ο Calton Hill είναι ο λόφος ανατολικά της νέας πόλης. Στο λόφο βρίσκονται πολλά μνημεία του Εδιμβούργου όπως το Scottish National Monument,  το οποίο θα ήταν ένας άλλος Παρθενώνας, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω έλλειψης χρημάτων. Στο λόφο επίσης υπάρχει το κτίριο του City Observatory που είναι το πρώην Αστεροσκοπείο της πόλης. Στο λόφο διεξάγεται το Beltane Fire Festival στις 30 Απριλίου κάθε χρόνου, το οποίο αναβιώνει τη γιορτή της Πρωτομαγιάς των Κελτών. Στον Calton Hill Βρίσκεται επίσης το Μνημείο του Νέλσονα, που χτίστηκε προς τιμήν του Ναύαρχου που νίκησε τους Γάλλους και τους Ισπανούς στη μάχη του Βατερλώ. Πάνω στο μνημείο προστέθηκε η Time Ball, μία μπάλα που ανυψωνόταν και έπεφτε ακριβώς στις 1μμ , προκειμένου να ενημερώνονται τα πληρώματα των καραβιών στο Leith για την ώρα.
   Το Εδιμβούργο έχει πολλά μουσεία για να επισκεφθεί ο επισκέπτης, όπως το National Museum of Scotland, το οποίο περιέχει εκθέματα από τους Μεσαιωνικούς χρόνους, αιγυπτιακές συλλογές κτλ, αλλά και το σώμα της Dolly του πρώτου επιτυχημένου πειράματος της κλωνοποίησης, the Royal Museum το οποίο είναι το μουσείο φυσικής ιστορίας και επιστημών της πόλης, the National Library of Scotland, the National War Museum, the Museum of Edinburgh και το Museum of Childhood που αναφέρθηκε παραπάνω. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι National Gallery of Scotland που βρίσκεται στους κήπους της Princes Street περιέχει πάνω από 30.000 πίνακες από την περίοδο της Αναγέννησης μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, η National Gallery of Modern Art που βρίσκεται στο Leith και περιέχει έργα των Picasso, Mondrian, Braque και πολλών άλλων διάσημων καλλιτεχνών και η Scottish National Portrait Gallery.
DSCN0682
       Οι Princes Street Gardens είναι ένα πάρκο στο κέντρο του Εδιμβούργου στους πρόποδες του κάστρου, που στην ουσία χωρίζει την παλιά από τη νέα πόλη. Μέσα στου κήπους υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα μνημεία όπως για παράδειγμα το Scott Monument το οποίο είναι ένα μνημείο αφιερωμένο στο Σκωτσέζο συγγραφέα Sir Walter Scott. Είναι ένα πύργος πάνω από 30 μέτρα με πλατώματα και επισκέπτης μπορεί να ανέβει μέχρι την κορυφή ανεβαίνοντας 287 σκαλοπάτια. Μέσα στους κήπους στήνεται και η Χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης κάθε Δεκέμβριο. Ανάμεσα στους Princes Street Gardens και στο Κάστρο βρίσκεται τo The Mound που είναι ένα τεχνητός λόφος που έγινε το 1781 και ενώνει την παλαιά με την νέα πόλη του Εδιμβούργου. Η Εθνική Πινακοθήκη, η Τράπεζα της Σκωτίας και πολλά ακόμα ονομαστά κτίρια βρίσκονται πάνω σε αυτόν τον λόφο.
      Οι δύο πιο σημαντικές γέφυρες της πόλης είναι η γέφυρα του Γεωργίου Δ’ (George IV Bridge) που καταλήγει στην Royal Mile και πάνω της βρίσκεται το άγαλμα του Greyfriars Bobby που σύμφωνα με τους θρύλους ήταν ο σκύλος που πέρασε την υπόλοιπη ζωή του δίπλα στον τάφο του αφεντικού του, όταν αυτός πέθανε. Η άλλη είναι η North bridge που ενώνει την παλαιά με την νέα πόλη. Στη γωνία της γέφυρας βρίσκεται ο σιδηροδρομικός σταθμός Waverley Station και το ξενοδοχείο Balmoral το οποίο ίσως είναι το καλύτερο της πόλης και σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα κτίρια.
   Το Surgeons’ Hall Museum βρίσκεται μέσα στο Surgeons’ Hall που στεγάζεται το Royal College of Surgeons of Edinburgh. Το μουσείο περιέχει χειρουργικά εργαλεία, μηχανήματα, δείγματα, φωτογραφίες, X-rays, βιβλία, επιστημονικά περιοδικά και διάφορες περιοδικές εκθέσεις. Σίγουρα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία που ο επισκέπτης δε θα συναντήσει σε πολλές πόλεις.
    Μία ακόμα εκκλησία που αξίζει να επισκεφτεί ο επισκέπτης της πόλης του Εδιμβούργου είναι ο St Mary’s Cathedral και βρίσκεται στην Νέα Πόλη. Το κτίριο είναι του 19ου αιώνα, Γοτθικού ρυθμού και είναι η μοναδική εκκλησία της πόλης που έχει ακόμα καθημερινές λειτουργίες με τη συνοδεία χορωδίας και εκκλησιαστικών οργάνων. Επίσης υπάρχει και η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή η οποία είναι η επισκοπική εκκλησία των Σκωτσέζων και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης δυτικά της Princess Street. 
   Η Princes Street είναι ο δεύτερος σημαντικότερος δρόμος της πόλης μετά το Royal Mile. Είναι ο κεντρικός δρόμος της νέας πόλης και ο κυριότερος εμπορικός δρόμος της πόλης του Εδιμβούργου.
  Εκτός από την παλιά και τη νέα πόλη, ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Leith που είναι η περιοχή της πόλης που βρίσκεται κοντά στη θάλασσα. Εκεί βρίσκεται και το Her Majesty’s Yacht Britannia, το οποίο είναι το πρώην Βασιλικό γιωτ το οποίο χρησιμοποιούσε η Βασιλική οικογένεια για τις μετακινήσεις και τις διακοπές της. Πλέον βρίσκεται στο Ocean Terminal του Leith και έχει μετατραπεί σε μουσείο στο οποίο ο επισκέπτης μπορεί να δει που έμενε η Βασίλισσα όταν επισκεπτόταν το πλοίο και τι ανέσεις απολάμβανε.
   Ένα ακόμα από τα αξιοθέατα της πόλης είναι τα πολύ ψηλά πέτρινα κτίρια που φτάνουν ακόμα και τους 14 ορόφους. Τον 17ο αιώνα η πόλη αναπτυσσόταν, αλλά εξαιτίας της εισβολής των Βρετανών έπρεπε οι κάτοικοι να μένουν εντός των τειχών της. Έτσι ο μόνος τρόπος ήταν να χτιστούν ψηλότερα κτίρια.