Η ΣΦΙΓΓΑ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ

     Η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας, συχνά αναφερόμαστε σε αυτή απλά ως η Σφίγγα, είναι ένα άγαλμα το οποίο απεικονίζει μια σφίγγα (μυθολογικό πλάσμα με σώμα λιονταριού και κεφάλι ανθρώπου) σε καθήμενη στάση. Το άγαλμα αυτό βρίσκεται στο οροπέδιο της Γκίζα στην Αίγυπτο και μέσα στη διάσημη Νεκρόπολή της.

   Με μήκος 73,5 μέτρα, πλάτος 6 και ύψος 20.22 μέτρα, αποτελεί το μεγαλύτερο μονολιθικό άγαλμα στον κόσμο. Είναι επίσης το αρχαιότερο γνωστό άγαλμα μνημειακού τύπου, και θεωρείται ότι κτίστηκε από τους αρχαίους Αιγύπτιους του Παλαιού Βασιλείου, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φαραώ Χεφρήνου (2558 - 2532 π.Χ.

   ).Η λέξη Σφίγγα (ή Σφίγξ) έχει ετυμολογική ρίζα από το ρήμα σφίγγω, επειδή σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία η Σφίγγα που φύλαγε την είσοδο της πόλης των Θηβών, έπιανε και έσφιγγε μέχρι θανάτου, όποιο περαστικό δεν μπορούσε να λύσει το - πασίγνωστο, αίνιγμά της.

   Μια άλλη θεωρία ως προς την ετυμολογία του ονόματος, λέει ότι το όνομά Σφίγξ έχει τη ρίζα του στην αρχαία αιγυπτιακή λέξη 'Ssp-anx, γενική ονομασία που δινόταν στα βασιλικά αγάλματα της 4ης δυναστείας (2575 - 2467 π.Χ. και μετά) ενώ στο Νέο Βασίλειο (1570 - 1070 π.Χ.) η λέξη περιέγραφε αποκλειστικά τη Μεγάλη Σφίγγα

   .Παρά τα αντικρουόμενα στοιχεία και απόψεις στο πέρασμα των χρόνων και σύμφωνα με την επίσημη σκοπιά των σύγχρονων Αιγυπτιολόγων, η Σφίγγα χτίστηκε γύρω στο 2500 π.Χ. από τον φαραώ Χεφρήνο, στον οποίο πιστώνεται επίσης και η δεύτερη μεγάλη πυραμίδα. Η Σφίγγα συνδέεται με την Πυραμίδα του Χεφρήνου με μια καλυπτόμενη ανυψωμένη Οδό ενώ το γύρω συγκρότημα περιλαμβάνει επίσης τον Ναό της Σφίγγας και έναν Ναό μέσα στη κοιλάδα. Και οι δυο αυτοί ναοί παρουσιάζουν ίδιο αρχιτεκτονικό στυλ, φτιαγμένα από λίθους συνολικού βάρους 200 τόνων.

   Οι πρώτοι Αιγυπτιολόγοι και εκσκαφείς του συγκροτήματος της Γκίζα πίστευαν ότι τόσο η Σφίγγα όσο και τα υπόλοιπα οικοδομήματα στη περιφέρειά της, ήταν προγενέστερα της θεωρούμενης χρονολογίας κατασκευής τους.

Ο ιδρυτής του Αρχαιολογικού Μουσείου του Καΐρου, Αύγουστος Μαριέτ, το 1857 έφερε στο φως μια στήλη απογραφής εμπορευμάτων. Ανάμεσα στα υπόλοιπα, αναφέρεται ότι ο φαραώ Χέοπας βρήκε τυχαία το άγαλμα το οποίο ήταν ήδη μισοθαμμένο στην άμμο.

   Μετά την εγκατάλειψη της Νεκρόπολης, η Σφίγγα σταδιακά θάφτηκε στην άμμο, σχεδόν μέχρι τους ώμους. Η πρώτη καταγεγραμμένη προσπάθεια εκσκαφής της χρονολογείται το 1400 π.Χ., όταν ο νεαρός (πρίγκηπας ακόμα) Τουτμώσης Δ' μαζεύοντας μια ομάδα εργατών και μετά από πολύ κόπο, ξέθαψε το μπροστινό μέρος της. Εκεί, τοποθέτησε μια γρανιτένια πλάκα, γνωστή ως η Στήλη του Ονείρου. Πάνω σε αυτήν, αναγράφεται το όνειρο που είδε ο νεαρός πρίγκιπας και το οποίο αποτέλεσε το κίνητρό του για τις εργασίες ανασκαφής της Σφίγγας.

Πιθανώς μια δεύτερη προσπάθεια εκσκαφής, έλαβε χώρα από τον Ραμσή Β' τον Μέγα (1279 - 1213 π.Χ.).

Η πρώτη σύγχρονη αρχαιολογική ανασκαφή στη Σφίγγα, πραγματοποιήθηκε το 1817, υπό την επίβλεψη του λοχαγού Τζιοβάννι Μπατίστα. Η ανασκαφή αυτή έφερε στο φως όλο το στήθος του αγάλματος, ενώ ολόκληρη η Σφίγγα ανασκάφτηκε πλήρως από το 1925 έως το 1936 από τον Emile Baraize.