ΛΟΝΔΙΝΟ: Μνημεία πολιτισμού και αξιοθέατα(Μέρος 2ο)

    Το Κοινοβούλιο

   Το κτίριο του Κοινοβουλίου κατασκευάστηκε μεταξύ 1675 και 1710 και βρίσκεται το χώρο που υπήρχαν δύο καθεδρικοί ναοί από το 604. Από το 1512 το Ανάκτορο του Ουέστμινστερ είναι η έδρα των δύο Κοινοβουλίων, της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων. Η βουλή των Κοινοτήτων αποτελείται από αιρετούς βουλευτές διαφορετικών πολιτικών κομμάτων. Στο δωμάτιο της Βουλής των Κοινοτήτων κυριαρχεί το πράσινο χρώμα. Η κυβερνητική παράταξη κάθεται στα αριστερά, ενώ η αντιπολίτευση στα δεξιά. Ως προς την Αίθουσα των Λόρδων πριν την έναρξη των επίσημων διαδικασιών της, η βασίλισσα εκφωνεί ομιλία από το θρόνο της αίθουσας.

Το Αβαείο του Ουεστμίνστερ

     Το Αβαείο είναι διάσημο παγκοσμίως ως τόπος ταφής των Βρετανών βασιλιάδων και ως μέρος που γίνονται οι στέψεις και άλλες τελετές. Μέσα στο χώρο του Αβαείου υπάρχει ο χώρος των ποιητών, όπου βρίσκονται τα μνημεία που τιμούν τους εξέχοντες της λογοτεχνίας, όπως ο Σαίξπηρ και ο Ντίκενς. Επίσης υπάρχουν οι τάφοι της βασίλισσας Ελισάβετ Α', του βασιλιά Εδουάρδου του εξομολογητή και πολλών άλλων μοναρχών.

Ρολόι Μπιγκ Μπεν

   Μπιγκ Μπεν είναι το ψευδώνυμο για τη μεγάλη καμπάνα και το ρολόι στο βόρειο άκρο των ανακτόρων του Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο, και έχει χρησιμοποιηθεί ευρύτερα ώστε να παραπέμπει γενικά στο ρολόι ή τον πύργο του ρολογιού. Είναι το μεγαλύτερο τεσσάρων όψεων ρολόι με καμπάνες και ο πύργος του ρολογιού είναι ο τρίτος ψηλότερος στον κόσμο. Γιόρτασε τα 150 χρόνια του στις 31 Μαΐου 2009, ημέρα κατά την οποία έλαβαν χώρα εορταστικές εκδηλώσεις. Η ανέγερση του πύργου ολοκληρώθηκε τις 10 Απριλίου 1858. Ο πύργος του ρολογιού έχει γίνει ένα από τα πιο γνωστά σύμβολα τόσο του Λονδίνου όσο και της Αγγλίας, συχνά στην "establishing shot" των ταινιών που γυρίζονται στην πόλη.

     O τωρινός Πύργος του Ρολογιού αναγέρθηκε ως μέρος του σχεδιασμού του Charles Barry για ένα νέο ανάκτορο, μετά από την καταστροφή του παλιού παλατιού του Ουέστμινστερ από πυρκαγιά το βράδυ της 16ης Οκτωβρίου 1834. Το νέο Κοινοβούλιο χτίστηκε σε νεογοτθικό στιλ. Αν και ο Barry ήταν ο κύριος αρχιτέκτονας του ανακτόρου, στράφηκε στον Αύγουστο Pugin για το σχεδιασμό του Πύργου του Ρολογιού, το οποίο μοιάζει σε νωρίτερα σχέδια του Pugin , συμπεριλαμβανομένου ενός για το Scarisbrick Hall. Ο σχεδιασμός για τον Πύργο του Ρολογιού ήταν το τελευταίο σχέδιο του Pugin πριν από την τελική κάθοδό του στην τρέλα και τον θάνατο, και ο ίδιος ο Pugin έγραψε, κατά το χρόνο της τελευταίας επίσκεψης του Barry για να εισπράξει τα σχέδια: «Εγώ ποτέ δεν δούλεψα τόσο σκληρά στη ζωή μου για τον κ. Barry για αύριο πρόσφερα όλα τα σχέδια για το τελείωμα του καμπαναριού του και αυτό είναι όμορφο ». Ο πύργος είναι σχεδιασμένος στο αγαπημένο γοτθικό σχέδιο του Pugin, και είναι 96,3 μέτρα (316 πόδια) υψηλό (περίπου 16 όροφοι).

   Το κάτω μέρος 61 μέτρα (200 πόδια) της δομής του Πύργος του Ρολογιού αποτελείται από πλινθοδομή με άμμο χρωματισμένα με Anston επένδυση ασβεστόλιθο. Το υπόλοιπο του ύψους του πύργου είναι πλαισιωμένο κωδωνοστάσιο από χυτοσίδηρο. Ο πύργος είναι θεμελιωμένος σε πέδιλο μήκους 15 μέτρων (49 ​​πόδια), από 3 μ. (9,8 ft) πάχους μπετόν, σε βάθος 4 μέτρα (13 πόδια) κάτω από το επίπεδο του εδάφους. Οι τέσσερις πίνακες του ρολογιού βρίσκεται 55 μέτρα (180 πόδια) πάνω από το έδαφος. Ο εσωτερικός όγκος του πύργου είναι 4.650 κυβικά μέτρα (164.200 κυβικά πόδια).

Παρά το γεγονός ότι ένα από τα πιο διάσημα τουριστικά αξιοθέατα του κόσμου, το εσωτερικό του πύργου δεν είναι ανοιχτό σε επισκέπτες από το εξωτερικό.Επίσης ο πύργος δεν διαθέτει ανελκυστήρα, έτσι για να ανεβείτε τα 334 σκαλοπάτια από το ασβεστόλιθο στην κορυφή.

Λόγω των αλλαγών στις συνθήκες του εδάφους από την κατασκευή (κυρίως σήραγγας για την επέκταση γραμμής Jubilee), ο πύργος κλίνει ελαφρώς προς τα βορειοδυτικά, κατά περίπου 220 χιλιοστά (8,66 in) στο καντράν ρολογιού, δίνοντας μια κλίση περίπου 1 / 250. Το Μπιγκ Μπεν επρόκειτο να ηχήσει για τρία λεπτά πριν την έναρξη της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Μεγάλης Βρετανίας!

Τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ

        

 Τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ είναι η έδρα της βρετανικής μοναρχίας. Βρίσκονται κοντά στο Σαιντ Τζέιμς Παρκ στο Λονδίνο. Κατασκευάστηκαν το 1703 για λογαριασμό του Σέφιλντ, δούκα του Μπάκιγχαμ, και αγοράστηκαν το 1761 από το βασιλιά της Αγγλίας,  Γεώργιο Ε΄. 

   Επί Γεωργίου Δ΄ το κτίριο δέχθηκε αρκετές αλλαγές ,αφού προστέθηκαν νέες πτέρυγες, έτσι ώστε να διοργανώνει εκεί ο Βασιλιάς τις επίσημες δεξιώσεις του. Την επέκταση ανέλαβε ο Τζον Νας, ενώ λίγα χρόνια αργότερα το 1847, προστέθηκε νέα πτέρυγα στην ανατολική πλευρά των ανακτόρων από τον Έντουαρτ Μπλορ.

  Τα ανάκτορα διαθέτουν 600 δωμάτια, εκ των οποίων 19 είναι αίθουσες τελετών, 52 βασιλικά δωμάτια και δωμάτια προσκεκλημένων, 188 δωμάτια προσωπικού και 78 μπάνια. Η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ για τον εαυτό της έχει κρατήσει 12 δωμάτια και έτσι οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να περιηγηθούν στο μεγαλύτερο μέρος των ανακτόρων. Τα δωμάτια και οι αίθουσες κοσμούνται με έργα τέχνης των Ρέμπραντ, Ρούμπενς, Βατώ, Βαν Ντάικ κά.. 

   Τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ άνοιξαν τις πύλες τους για το κοινό το 1993.

Ανάκτορα του Ουεστμίνστερ

       

       Τα Ανάκτορα του Oυεστμίνστερ  ή αλλιώς το Βρετανικό Κοινοβούλιο, είναι ο χώρος συνεδρίασης των δύο σωμάτων του Κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου—της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων.

    Βρίσκονται στη δυτική όχθη του ποταμού Τάμεση, στην καρδιά της Πόλης του Ουεστμίνστερ, η οποία είναι ένας από τους 32 δήμους του Λονδίνου (αγγλική: London boroughs). Βρίσκονται κοντά στο Αβαείο του Ουέστμίνστερ και τα κυβερνητικά κτίρια του Ουάιτχολ και της Οδού Ντάουνιγκ. Το όνομα μπορεί να αναφέρεται σε δύο κτίσματα: τα Παλαιά Ανάκτορα, ένα μεσαιωνικό οικοδομικό σύμπλεγμα και το μεγαλύτερο μέρος του οποίου καταστράφηκε το 1834, ή στο σύμπλεγμα που τα αντικατάστησε, τα "Νέα Ανάκτορα", τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα. Είναι αξιοσημείωτο ότι έχει διατηρηθεί το αρχικό αρχιτεκτονικό τους ύφος αλλά και η αρχική τους λειτουργία ως βασιλικής οικίας για τελετουργικούς σκοπούς.

    Τα πρώτα βασιλικά ανάκτορα χτίστηκαν στον ίδιο χώρο τον 11ο αιώνα και αποτελούσαν τον κύριο τόπο κατοικίας των Άγγλων μοναρχών μέχρι το 1512, οπότε μια πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος τους. Στη συνέχεια αποτέλεσαν την έδρα του Κοινοβουλίου, το οποίο συνεδρίαζε εκεί ήδη από τον 13ο αιώνα καθώς και του Βασιλικού Δικαστηρίου, το οποίο κατά περιόδους έδρευε είτε μέσα είτε γύρω από την Αίθουσα του Ουάστμίνστερ. Το 1834, μία ακόμη μεγαλύτερη πυρκαγιά κατέστρεψε το ανακατασκευασμένο Κοινοβούλιο και τα μόνα σημαντικά κτήρια που διασώθηκαν ήταν η Αίθουσα του Ουεστμίνστερ, οι Εσωτερικές Αυλές του Ναού του Αγίου Στεφάνου, το Παρεξξλήσιο της Παναγίας της Κρύπτης και  ο Πύργος των Κοσμημάτων.

    Ο διαγωνισμός που ακολούθησε για την ανακατασκευή των Ανακτόρων κατακυρώθηκε στον αρχιτέκτονα Τσάρλς Μπάρρυ  και το σχέδιό του για ένα κτίριο ορθογώνιου Γοτθικού ρυθμού. Ό,τι απέμεινε από τα Παλαιά Ανάκτορα, με την εξαίρεση του Πύργου των Κοσμημάτων, ο οποίος αποτελούσε ξεχωριστό τμήμα, ενσωματώθηκε στο πολύ μεγαλύτερο κτιριακό σύμπλεγμα που τα αντικατέστησε, το οποίο περιλαμβάνει πάνω από 1100 δωμάτια, που ακολουθoύν μια συμμετρική διάταξη γύρω από μια σειρά αυλών. Μέρος του χώρου των 3,24 εκταρίων που κατέλαβαν τα Νέα Ανάκτορα αποκτήθηκε μέσω προσχώσεων του Τάμεση, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η κεντρική πρόσοψη μήκους 265,8 μέτρων, επί του ποταμού. Ο Μπάρι βοηθήθηκε από τον Αύγουστο Ο Ν. Πιούτζιν, μία ηγετική μορφή της Γοτθικής αρχιτεκτονικής, ο οποίος συνέβαλε μέσω σχεδιασμού των διακοσμητικών στοιχείων και της επίπλωσης των Ανακτόρων. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1840 και διάρκεσε τριάντα χρόνια, αφού υπήρξαν μεγάλες καθυστερήσεις και προβλήματα χρηματοδότησης, καθώς και η απώλεια των δύο αρχιτεκτόνων που είχαν τεθεί επικεφαλής του έργου. Οι εργασίες που σχετίζονταν με την εσωτερική διακόσμηση συνεχίστηκαν με διακοπές μέχρι και τον 20ό αιώνα. Από τότε έχουν πραγματοποιηθεί μεγάλες εργασίες συντήρησης λόγω των επιπτώσεων από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας του Λονδίνου, ενώ εκτενή βελτιωτικά έργα έλαβαν χώρα μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο  συμπεριλαμβανομένης της ανακατασκευής της Αίθουσας των Κοινοτήτων η οποία είχε βομβαρδιστεί το 1941.

      Τα Ανάκτορα είναι ένα από τα κέντρα της πολιτικής ζωής του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο όρος Ουεστμίνστερ έχει γίνει συνώνυμο της Βουλής του Ηνωμένου Βασιλείου και το σύστημα διακυβέρνησης Ουεστμίνστερ έχει λάβει το όνομά του από αυτά. Επιπλέον, ο Πύργος του Ρολογιού των Ανακτόρων, ο οποίος έχει γίνει γνωστός ως "Μπιγκ Μπεν"από το όνομα της μεγαλύτερης καμπάνας στο εσωτερικό του, αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Λονδίνου και , κατ' επέκταση του Ηνωμένου Βασιλείου και είναι ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. 

     Τα ανάκτορα του Ουεστμίνστερ είναι καταχωρημένα ως Κτιριο Πρώτου Βαθμού στον Κατάλογο ΚτΙρίων Ειδικής Αρχιτεκτονικής ή Ιστορικού Ενδιαφέροντος ήδη από το 1970 (πρόκειται για έναν κατάλογο που περιλαμβάνει προστατευόμενα από το νόμο κτήρια στο Ηνωμένο Βασίλειο) ενώ συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO από το 1987.

Η  γέφυρα του Λονδίνου (tower bridge)

  Κατά τη διάρκεια των αιώνων οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει την αρχιτεκτονική για να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ φυσικών εμποδίων δημιουργώντας ένα εύκολο πέρασμα. Πολλές γέφυρες ξεφεύγουν, όμως, από την απλή χρησιμότητα και εξελίσσονται σε σύμβολα της εκάστοτε πόλης.Σ΄αυτήν την κατηγορία ανήκει και η γέφυρα του Λονδίνου.

    

       

  Η Tower Bridge είναι ένας συνδυασμός κινητής και κρεμαστής γέφυρας στο Λονδίνο, πάνω από τον ποταμό Τάμεση. Είναι κοντά στον Πύργο του Λονδίνου, ο οποίος της δίνει το όνομα και έχει εξελιχθεί σε σύμβολο του Λονδίνου. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1886 και χρειάστηκαν οκτώ χρόνια για να ολοκληρωθεί. Η γέφυρα αποτελείται από δύο πύργους που είναι δεμένοι μαζί στο ανώτερο επίπεδο μέσω δύο οριζόντιων διαβάσεων πεζών που έχουν σχεδιαστεί, για να αντέχουν τις δυνάμεις των αιωρούμενων τμημάτων της γέφυρας. 

Υπέροχες φωτογραφίες μιας ιστορικής γέφυρας έρχονται στο φως της δημοσιότητας και αποκαλύπτουν λεπτομέρειες της εφευρετικότητας της μηχανικής της εποχής.

    Οι μοναδικές φωτογραφίες χρονολογούνται από το 1892 και δείχνουν  πώς κατασκευάστηκε η γέφυρα- σύμβολο του Λονδίνου.

    Αυτό το εντυπωσιακό δείγμα βικτωριανής μηχανικής ολοκληρώθηκε το 1894. Οι γοτθικού ρυθμού πύργοι και η γέφυρα που τους ενώνει, υποστηρίζουν το μηχανισμό που ανυψώνει τη γέφυρα για να περνούν μεγάλα πλοία σε ειδικές περιπτώσεις. Η γέφυρα στεγάζει ένα μουσείο  με εκθέματα που ζωντανεύουν την ιστορία της.

    Εδώ μπορείτε να θαυμάσετε πέρα από τη θέα, την ατμομηχανή που κινούσε τον ανυψωτικό μηχανισμό μέχρι το 1976, οπότε το σύστημα έγινε ηλεκτρικό

    Σε συνέντευξη του στη Βρετανική Daily Mail, ο Peter Berthoud ειδικός στην ιστορία του Λονδίνου, και ξεναγός της γέφυρας δήλωσε τη χαρά του γι’ αυτές τις φωτογραφίες που δείχνουν πώς κατασκευάστηκε η γέφυρα.

    “Η γέφυρα αυτή, είναι μια από τις πιο εμβληματικές γέφυρες στον κόσμο. Είναι η μοναδική γέφυρα πάνω από τον Τάμεση που ποτέ δεν θα έπρεπε να αντικατασταθεί κάποια στιγμή.” ανέφερε ο Berthoud.

    Σύμφωνα με τον ξεναγό, ο αρχιτέκτονας της γέφυρας Horace Jones, αρχικά ήθελε να να επενδύσει τη γέφυρα με τούβλο. Κατά τη διάρκεια κατασκευής της πέθανε και τον διαδέχθηκε ο John Wolfe-Barry που αποφάσισε να επενδυθεί η γέφυρα με πέτρα.

Τις φωτογραφίες είχε στην κατοχή του ένας 59χρονος ο οποίος επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος.

     Οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι Κίου

     Οι κήποι του Kew έχουν την καταγωγή τους στον εξωτικό κήπο του Kew Park που υλοποιήθηκε από τον Lord Capel του Tewkesbury. Ωστόσο αυξήθηκε σε μέγεθος και έκταση από την Πριγκίπισσα Αυγούστα, χήρα του πρίγκιπα της Ουαλίας Frederick, για τον οποίο ο Sir William Chambers έχτισε διάφορα κτίρια στον κήπο, ένα από τα οποία είναι η Κινέζικη παγόδα που χτίσθηκε το 1761 και παραμένει ακόμη στη θέση της. Ο George III εμπλούτισε τους κήπους με την βοήθεια των William Aiton και Sir Joseph Banks. Το παλαιό Kew Park, που μετονομάσθηκε σε White House, κατεδαφίσθηκε το 1802.

    Οι συλλογές του κήπου αυξήθηκαν κατακόρυφα στα 1771 με τη συμβολή του πρώτου συλλέκτη Francis Masson. Στα 1840 οι κήποι ανακηρύχτηκαν εθνικοί βοτανικοί κήποι, ενώ κάτω από τη διεύθυνση του William Hooker, η έκτασή τους αυξήθηκε από τα 30 στα 120 εκτάρια που αποτελούν την συνολική τους έκταση σήμερα.

   Το Kew ήταν η τοποθεσία στην οποία επιτεύχθηκε το εγχείρημα της προώθησης της καλλιέργειας rubber trees από τη Νότια Αμερική κατά το 19ο αιώνα. Στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις που διαθέτουν οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Kew, περιλαμβάνεται και η Millennium Seed Bank, μία τράπεζα συλλογής σπόρων φυτών και μυκήτων. Στο Herbarium που διαθέτει φιλοξενούνται χαρακτηριστικά 7,000,000 είδη αποξηραμένων φυτικών δειγμάτων, συμπεριλαμβανομένων 250,000 διαφορετικών ποικιλιών, 200,000 είδη καλλιεργήσιμων φυτών κ.λπ. Ο σκοπός των Βασιλικών Βοτανικών Κήπων του Kew είναι να καταστήσουν δυνατή την καλύτερη διαχείριση του περιβάλλοντος του πλανήτη, αυξάνοντας τη γνώση και κατανόηση του βασιλείου των φυτών και των μυκήτων, που αποτελούν τη βάση της ζωής στη γη. Με τον τρόπο αυτό η ποικιλία των φυτών και των μυκήτων θα διατηρηθεί για τις επόμενες γενιές και θα χρησιμοποιηθεί με κατάλληλους τρόπους για το ανθρώπινο όφελος.

    Οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Κίου ανακηρύχθηκαν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

                        (Πηγή:ΤΕΙ Κρήτης, Τμήμα Γεωπονίας)