ΛΟΝΔΙΝΟ: Μνημεία πολιτισμού καξιοθέατα(Μέρος 4ο)

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΟΠΕΡΑ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (Royal Opera House)

  Το Λονδίνο είναι σημαντική μουσική πρωτεύουσα στον κόσμο και έδρα σημαντικών δισκογραφικών εταιρειών, όπως η EMI και η Decca Records, όπως επίσης και αμέτρητων καλλιτεχνών, συγκροτημάτων και επιχειρηματιών της μουσικής βιομηχανίας.

 Πολλές ορχήστρες στεγάζονται στην πόλη, όπως η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, η Φιλαρμονική Βασιλική Ορχήστρα, η Συμφωνιέτα του Λονδίνου και άλλες. 

    Οι δύο κυριότερες όπερες είναι η Βασιλική Όπερα (Royal Opera House) και το Θέατρο Κολιζίουμ (Coliseum Theatre).Το σημερινό κτίριο της Βασιλικής Όπερας σχεδιάστηκε από τον Μπάρι το 1858. Το 1892 ανέβηκε εδώ το Δαχτυλίδι του Βάγκνερ με μαέστρο τον Γκούσταβ Μάλερ. Εδώ στεγάζονταν η Βασιλική Όπερα και το Βασιλικό Μπαλέτο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και εφόσον δε γίνονται πρόβες, προσφέρονται ξεναγήσεις στο εσωτερικό της Όπερας.

Royal Albert Hall

     Με την καθιερωθείσα ονομασία Άλμπερτ Χωλ φέρεται η περισπούδαστη και ιστορική αίθουσα συναυλιών στο Λονδίνο της οποίας η επίσημη ονομασία  είναι Βασιλική Αίθουσα Αλβέρτου. Πρόκειται για ένα ιστορικό κτίριο σχήματος ροτόντας, που βρίσκεται στην περιοχή του νοτίου Κένσινγκτον, γνωστότερη ως Αλβερτούπολη.    

  Την ιδέα της δημιουργίας του είχε ο φιλόμουσος και ερασιτέχνης συνθέτης, σύζυγος της βασίλισσας Βικτωρίας, πρίγκιπας Αλβέρτος, όταν στα πλαίσια της μεγάλης έκθεσης του Λονδίνου που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντ Παρκ το 1851, της οποίας ήταν πρόεδρος, βλέποντας το Κρύσταλ Πάλας που είχε ανεγερθεί τότε για τις ανάγκες της έκθεσης και που σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ανήγγειλε την ανάγκη της μελλοντικής ίδρυσης μιας μόνιμης μεγάλης αίθουσας τεχνών και επιστημών. 

    Το 1861 πέθανε ο πρίγκιπας Αλβέρτος χωρίς να προλάβει να δει την ιδέα του να πραγματοποιείται. Τότε αποφασίστηκε να ξεκινήσουν οι διεργασίες της πραγμάτωσης του ονείρου του. Ένα μέρος των χρημάτων δόθηκε από τα έσοδα της προηγούμενης έκθεσης ενώ το μεγαλύτερο μέρος καλύφθηκε από δημόσιο έρανο που ενέκρινε η Βασίλισσα. Έτσι στις 20 Μαίου του 1867 η Βασίλισσα Βικτώρια έθεσε το θεμέλιο λίθο ονομάζοντας το υπό ανέγερση κτίριο "Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χωλ" τιμώντας το νεκρό σύζυγό της.

  Την σχεδίαση του κτιρίου ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες υποστράτηγος Χένρυ Σκωτ και ο λοχαγός Φράνσις Φόουκ, αμφότεροι του Βασιλικού Μηχανικού και την κατασκευή οι αδελφοί Λούκας, οι οποίοι  ακολουθώντας τη ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική σε αναγεννησιακό ρυθμό ανήγειραν πενταώροφο αμφιθέατρο, ροτόντα με δύο κλιμακωτά φθίνοντα υπερώα που επιστέφονται με θόλο, συνολικού ύψους 40,4 μ. σε ελαφρά ελλειψοειδή μορφή μήκους 80,5 μ. και πλάτους 70,5 μ. Ως κύριο υλικό της κατασκευής  χρησιμοποιήθηκε κόκκινο τούβλο και τερακότα και για τον θόλο μία σφυρήλατη μεταλλική κατασκευή με υαλοπίνακες. Εξωτερικά φέρει διακοσμητική ζωφόρο με δεκαέξι τμηματικές παραστάσεις, τέσσερις ανά περιφερειακό τεταρτημόριο, που απεικονίζουν τον «θρίαμβο των τεχνών και επιστημών», θυμίζοντας εκείνη της πομπής των Παναθηναίων του Παρθενώνα.

    Αρχικά φέρεται να σχεδιάστηκε για χωρητικότητα 8.000 θεατών, τελικά κατέληξε για 6.500 θέσεις, αν και υποστηρίζεται ότι παλαιότερα κάποιες φορές ξεπέρασε και τις 9.000. Σήμερα για λόγους πληρέστερης ασφάλειας και περισσότερης άνεσης η χωρητικότητά του έχει περιοριστεί περίπου στις 5.500 θέσεις θεατών.

  Η ολοκλήρωση του οικοδομήματος και η έναρξη λειτουργίας του αν και υπολογίστηκε για την ημέρα των Χριστουγέννων του 1870, τελικά η τελετή των εγκαινίων έγινε στις 29 Μαρτίου του 1871 στο όνομα της Βασίλισσας με εναρκτήριο λόγο του πρίγκιπα Εδουάρδου.

   Σημειώνεται ότι ο εσωτερικός φωτισμός του αρχικά χρησιμοποιούσε φωταέριο, το οποίο  αντικαταστάθηκε με ηλεκτροφωτισμό το 1897.

        Το πρώτο κοντσέρτο που δόθηκε στο Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χωλ ήταν υπό την μπαγκέτα του Άρθουρ  Σάλιβαν την 1η Μαίου του 1871, ενώ η πρώτη μεγάλη συναυλία δόθηκε τον Ιούνιο του 1871 υπό τη διεύθυνση του Σαρλ Γκουνώ με την ευκαιρία των εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης.

   Το Άλμπερτ Χωλ έχει διαβαθμιστεί στη πρώτη κατηγορία των διατηρητέων κτιρίων της Αγγλίας και η αίθουσά του θεωρείται μία από τις σημαντικότερες και δημοφιλέστερες αίθουσες συναυλιών του κόσμου και ίσως με τη μεγαλύτερη χρηστικότητα ιστορικών κτιρίων. Αφαιρούμενης της απλής τουριστικής επισκεψιμότητας σχεδόν καθημερινά δίδονται παραστάσεις, ή πραγματοποιούνται εκθέσεις, ομιλίες, συνέδρια κ.λπ. όπως και τα γνωστά κοντσέρτα του BBCπου ετησίως φθάνουν κατά μέσο όρο τις 350.

       

Πλατεία Τραφάλγκαρ και Πύλη του Ναυάρχου

       Η πλατεία Τραφάλγκαρ είναι η μεγαλύτερη πλατεία του Λονδίνου και σημείο συνάντησης από τα χρόνια του Mεσαίωνα  μέχρι σήμερα. Το όνομα της πλατείας παλιά ήταν Τσάρινγκ Κρός (Charing Cross) και έτσι ονομάζεται ακόμα ο σταθμός του μετρό στο νότιο άκρο της. Στην βόρεια πλευρά της πλατείας δεσπόζει η Εθνική Πινακοθήκη που στεγάζει πάνω από 2 χιλιάδες αξιόλογα έργα. Το μνημείο που εντυπωσιάζει στην πλατεία δεν είναι παρά η στήλη του Λόρδου Ναυάρχου Οράτιου Νέλσων ο οποίος νίκησε τον στόλο του Ναπολέοντα το 1805 αν και έπεσε στη μάχη. Η στήλη συνοδεύεται από τέσσερα αγάλματα λιονταριών. Στην νότια πλευρά της πλατείας υπάρχει η επιβλητική πύλη του Ναυάρχου όπου ο δρόμος οδηγεί μέσα από ένα πάρκο στο παλάτι του Μπάκινγχαμ. Στην πλατεία υπάρχουν επίσης και πολλές πρεσβείες διαφόρων κρατών.