Λίκνο της Αναγέννησης, γενέτειρα του Μποτιτσέλι, «έδρα» του Μιχαήλ Άγγελου, εμπνεύστρια του Δάντη· είναι κάποιοι μόνο από τους χαρακτηρισμούς που ταιριάζουν απόλυτα στη Φλωρεντία, την «πρωτεύουσα» της τέχνης κι όχι μόνο. Μια επίσκεψη στην πόλη του Λεονάρντο ντα Βίντσι και του Γαλιλαίου συνιστά πραγματική εμπειρία ζωής. Δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι το λόγο, μιας και εδώ θα περπατήσεις ψηλαφώντας τα ζωντανά ακόμα χνάρια μιας περιόδου που θεωρείται ίσως η σημαντικότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Θα καθηλωθείς από τα αρχιτεκτονικά μοτίβα του Arnolfo, θα θαυμάσεις το μεγαλείο της ζωγραφικής του Giotto, θα εντυπωσιαστείς από την ομορφιά της γλυπτικής του Pisano, θα γοητευτείς από το λυρισμό της γλώσσας του Δάντη. Με λίγα λόγια αυτή την πόλη θα την ερωτευτείς, θα την αγαπήσεις, θα τη λατρέψεις. Οι έντονες συγκινήσεις είναι το λιγότερο που θα βιώσεις εδώ!
Η Φλωρεντία είναι μια ζωντανή πόλη- μουσείο, με μνημεία που επιβάλλεται ο καθένας να τα επισκεφθεί και να τα θαυμάσει, ανασαίνοντας τον αέρα της Αναγέννησης,τον οποίο εξάλλου αποπνέει ολόκληρη η πόλη. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια από αυτά:
Καθεδρικός Ναός(Ντουόμο):
 |
O καθεδρικός ναός της Φλωρεντίας στέκει ψηλός πάνω από την πόλη. Η εκκλησία της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε (Αγίας Μαρίας των Λουλουδιών) ή καθεδρικός ναός ή Ντουόμο, είναι μια τεράστια Γοτθική κατασκευή που χτίστηκε στη θέση της εκκλησίας ΣάνταΡεπαράτα,
Ο καθεδρικός ναός άρχισε να χτίζεται στο τέλος του 13ου αιώνα σε Γοτθικό ρυθμό, από τον Αρνόλφο ντι Κάμπιο, και ο τρούλος, που κυριαρχεί στο εξωτερικό, προστέθηκε τον 15ο Η εκκλησία τότε καθαγιάστηκε και «τελείωσε» αν και η πρόσοψη ήταν ημιτελής .
Το εξωτερικό καλύπτεται από μια διακοσμητική ανάμειξη ροζ, λευκού και πράσινου μαρμάρου. Το εσωτερικό, σε αντίθεση, είναι αρκετά ψυχρό και απλό. Εσωτερικά, το ρολόι πάνω από την είσοδο, σχεδιάστηκε το 1443 από τον Πάολο Ουτσέλλο σύμφωνα με την ώρα στην Ιταλία όπου το 24ωρο της ημέρας έληγε με τη δύση του ήλιου.
Ο τρούλος, που χτίστηκε από τον Φίλιππο Μπρουνελλέσι και κέρδισε το διαγωνισμό για την αποπεράτωσή του το 1418, είναι σε σχήμα αυγού και χτίστηκε χωρίς σκαλωσιά. Η ανύψωση αυτού του τρούλου, του μεγαλύτερου στον κόσμο στην εποχή του, ήταν πολύ δύσκολος αρχιτεκτονικός άθλος. Στη βάση του τρούλου, μόλις πάνω από το τύμπανο, ο Μπάτσιο ντ’ Ανιόλο άρχισε την προσθήκη ενός μπαλκονιού το 1507. Μία από τις οκτώ πλευρές του αποπερατώθηκε το 1515.
Ο καλύτερος τρόπος για να δείτε τον τρούλο είναι να σκαρφαλώσετε τα 143 σκαλιά του: Ο δρόμος σας οδηγεί στο εσωτερικό του τρούλου όπου μπορείτε να θαυμάσετε από κοντά τις πολύ τοιχογραφίες του Τζώρτζιο Βασάρι της «Τελευταίας Κρίσης» (1572-9).
Συνεχίστε προς τα πάνω δια μέσου των δύο κελυφών του τρούλου απ’ όπου θα απολαύσετε εντυπωσιακή θέα της πόλης.
*Παλάτσο Βέκιο
Το μεσαιωνικό Παλατσο Βέκιο είναι το Δημαρχείο της Φλωρεντίας.Ολοκληρώθηκε το 1322 και διακοσμήθηκε από το Βαζάρι,αν και αρχικά είχαν προσκληθεί ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Μικελάντζελο.Οι τοιχογραφίες του εσωτερικού εξυμνούν το Δούκα Κόζιμο Α' και τη δημιουργία του μεγάλου δουκάτου της Τοσκάνης.
 |
 |
*Βιβλιοθήκη Ουφίτσι
 |
Το Ουφίτσι (Uffizi) είναι παλάτι της Φλωρεντίας, που στεγάζει ένα από τα παλαιότερα μουσεία - πινακοθήκες στον κόσμο, την Galleria degli Uffizi. Τα έργα που εκτίθενται στο μουσείο καλύπτουν χρονικά την περίοδο από τον 13ο μέχρι τον 18ο αιώνα και συνθέτουν μία από τις σημαντικότερες συλλογές αναγεννησιακής τέχνης.
 |
*Πόντε Βέκκιο
H Ponte Vecchio (Πόντε Βέκιο) είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αξιοθέατα της Φλωρεντίας. Πρόκειται για μια μεσαιωνική πέτρινη γέφυρα που μέχρι το 1218 ήταν η μοναδική γέφυρα που ένωνε τις ακτές πάνω από τον ποταμό Arno. Αποτελείται από τρεις τμηματικές καμάρες με ύψος 3,5-4 μέτρα και μήκος περίπου 30 μέτρα η καθεμία.
Η γέφυρα ξαναχτίστηκε το 1345 μετά από πλημμύρες και είναι η μοναδική γέφυρα που δεν κατέστρεψαν οι Ναζί. Γύρω από αυτήν βρίσκονται πολλά μαγαζιά, που παλιά ήταν κυρίως κρεοπωλεία και ψαράδικα. Το 1593 με απόφαση του δούκα Ferdinand, τα μαγαζιά μετατράπηκαν σε χρυσοχοεία. Τα περισσότερα μαγαζιά μέχρι και σήμερα πουλάνε κοσμήματα, από φτηνά μέχρι και πολύ ακριβά.
Η γέφυρα ανακαινίστηκε ριζικά το 1565, όταν χτίστηκε πάνω της ο διάδρομος Corridoio Vasariano για να ενώσει το Palazzo Vecchio με το Palazzo Pitti.
 |
*Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου
Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου, που φιλοτεχνήθηκε από το 1501 ως το 1504, είναι ένα αριστούργημα της Αναγεννησιακής γλυπτικής και, μαζί με την Πιετά, ένα από τα δυο σημαντικότερα γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου. Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς. Παριστάνει τον Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, τη στιγμή που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Γολιάθ. Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης-κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη. Αυτή η ερμηνεία τονίστηκε και με την τοποθέτηση του ύψους 5,17 μέτρων αγάλματος έξω από το Παλάτσο Βέκιο, την έδρα της τοπικής κυβέρνησης της Φλωρεντίας. Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στις 8 Σεπτεμβρίου του 1504
 |
*Palazzo Pitti
Ένα ακόμη παλάτι με πούσια ιστορία και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική είναι το Palazzo Pitti. Ήταν η επίδειξη δύναμης του Luca Pitti, απέναντι στην οικογένεια των Μεδίκων. Η οικογένεια Pitti όμως πτώχευσε και ο Cosimo I de' Medici αγόρασε το παλάτι, το 1549
*H Bασιλική του Σαν Λορέντζο
H παλαιότερη εκκλησία στην πόλη, από το 393, ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές μέχρι να πάρει τη σημερινή της μορφή. Το σημερινό κτίριο χρονολογείται από το 1423 και σχεδιάστηκε από τον Brunelleschi. Στο εσωτερικό της υπάρχουν έργα των Rosso Fiorentino, Desiderio da Settignano, Donatello, Bronzino. H εκκλησία χαρακτηρίζεται από το εκθαμβωτικό τετράγωνου σχήματος Παλαιό Σκευοφυλάκιο από τον Brunelleschi και το Νέο Σκευοφυλάκιο του Michelangelo, το οποίο και φιλοξενεί τους οικογενειακούς τάφους των Μεδίκων. Στα αριστερά της εκκλησίας υπάρχει η βιβλιοθήκη Laurentian, η οποία παραγγέλθηκε ειδικά από την οικογένεια των Μεδίκων προκειμένου να φυλάξουν την εξαιρετική τους συλλογή από βιβλία, πάπυρους και χειρόγραφα.
Βαπτιστήριο Ιωάννη του Προδρόμου
Το κτίριο του Βαπτιστηρίου σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αποτελεί τη γήινη εικόνα μιας υψηλότερης, θεϊκής πραγματικότητας, για αυτό και διακατέχεται από απόλυτες, ευθείες γραμμές. Η οκταγωνική δομή του έχει μια σημαντική συμβολική σημασία: το οκτάγωνο συμβολίζει την 8η μέρα, αυτή εκτός της ανθρώπινης ζωής στη γη και κατά την οποία ο Χριστός ανέρχεται και ζει αιώνια ως μια εικόνα που συνδέεται με τη βάφτιση του Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, τα πρώιμα χριστιανικά χρόνια. Μεταξύ 1330 και 1336, ο Andrea Pisano, δημιούργησε την πρώτη χάλκινη πόρτα με χρυσές μορφές γοτθικού τύπου. Το 1401 πραγματοποιήθηκε ένας διαγωνισμός για την κατασκευή της δεύτερης πόρτας, τον οποίο κέρδισε ο Lorenzo Ghilberti, για μια δουλειά που έμοιαζε πολύ με την προηγούμενη, αλλά είχε μεγαλύτερο βάθος και νατουραλισμό. Το 1424 παρουσίασε το έργο του για την τρίτη πόρτα, το οποίο εξέπληξε τους πάντες αφού παρουσίαζε μια τελείως διαφορετική τεχνοτροπία, η οποία αποτέλεσε και την αρχή του ρεύματος της Αναγέννησης. Η πόρτα ονομάστηκε "Πόρτα του Παραδείσου" και το αριστούργημα του πήρε μια τιμητική θέση στην είσοδο του Καθεδρικού. Στα πλαϊνά της πόρτας υπάρχουν 2 πορφυρές κολώνες οι οποίες αποτελούσαν δώρο των κατοίκων της Πίζας το 1115 προκειμένου να ευχαριστήσουν τους κατοίκους της Φλωρεντίας για τη βοήθειά τους στον πόλεμο εναντίον των Μουσουλμάνων. Στο εσωτερικό του Βαπτιστηρίου υπάρχει ένα μωσαϊκό του Coppo di Marcovaldo, από το οποίο επηρεάστηκε και ο Giotto σε μετέπειτα έργα του.
