ΕΛΛΑΔΑ

        Η Ελλάδα ή Ελλάς (επίσημα  Ελληνική Δημοκρατία) είναι χώρα στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης, στο νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου. Έχει ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο,  όπου βρίσκονται τα νησιωτικά της συμπλέγματα και το μεγαλύτερο νησί της χώρας, η Κρήτη. Η Ελλάδα κατέχει την 11η θέση στις χώρες με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στα 13.676 χιλιόμετρα καθώς έχει πολλά νησιά (περίπου 2.500, εκ των οποίων τα 165 κατοικούνται), συμπεριλαμβανομένων της Κρήτης,  των Δωδεκανήσων, , των Κυκλάδων,  των Επτανήσων και πολλών άλλων.  Βρίσκεται την 97η θέση στην κατάταξη των χωρών του κόσμου σύμφωνα με την έκτασή τους.             

        Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη είναι η Αθήνα.

        Έχει μακρά και πλούσια ιστορία, κατά την οποία άσκησε μεγάλη πολιτισμική επίδραση σε τρεις ηπείρους Στην αρχαία Ελλάδα γεννήθηκε η δημοκρατία και η φιλοσοφία, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το δράμα, η τραγωδία και η κωμωδία.    

          Η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1830.  Θεωρείται μία ανεπτυγμένη χώρα,  με υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα και πολύ υψηλό  δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης. Κατατάσσεται ως η 21η καλύτερη χώρα σε επίπεδο ποιότητας ζωής στον κόσμο για το 2010.

            Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, θεωρείται ότι στον ελλαδικό χώρο υπήρξε  ανθρώπινη παρουσία πριν από 100.000 χρόνια, κατά την Παλαιολιθική δηλαδή εποχή. 

       Ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς της Ευρώπης αναπτύχθηκε στις Κυκλάδες κατά την 3η και 2η χιλιετία π.Χ., δηλαδή στην εποχή του Χαλκού. Σε αυτό συνέβαλε  το ήπιο κλίμα τους και κυρίως η ιδιαίτερα προνομιακή γεωγραφική τους θέση. Ουσιαστικά, τα νησιά των Κυκλάδων αποτελούν ένα είδος φυσικής γέφυρας ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ασία,  την Ηπειρωτική Ελλάδα και την Κρήτη. Στην 3η χιλιετία π.Χ., τα πλοία των Κυκλαδίτικων νησιών κυριαρχούν στο Αιγαίο και μαζί με τα προϊόντα της Εγγύς Ανατολής μεταφέρουν στην Ευρώπη ιδέες, τεχνικές γνώσεις, θρησκευτικές αντιλήψεις.  Το χαρακτηριστικότερο δημιούργημα της κυκλαδικής τέχνης κατά την Εποχή του Χαλκού είναι τα μαρμάρινα ειδώλια. Τα περισσότερα παριστάνουν γυμνές γυναίκες, λίγα άνδρες μουσικούς, πολεμιστές, ή κυνηγούς. Οι μορφές είναι έντονα σχηματοποιημένες, με λίγες αλλά χαρακτηριστικές λεπτομέρειες για την αναγνώριση του φύλου. Προσομοιάζουν στα γλυπτά της σύγχρονης τέχνης.

            Δεύτερος χρονικά αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι ο πολιτισμός, που άκμασε στην Κρήτη, ο λεγόμενος Μινωικός πολιτισμός. 

            Στην 3η και 2η χιλιετία π.Χ. ο πολιτισμός στην Κρήτη έφτασε σε υψηλό επίπεδο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης και καλλιτεχνικής παραγωγής. Είναι γνωστός με το όνομα «μινωικός πολιτισμός» από το μυθικό βασιλιά της Κνωσού Μίνωα  και ήρθε στο φως στις αρχές του 20ού αιώνα χάρη στις ανασκαφές του Βρετανού αρχαιολόγου Άρθουρ Έβανς στην Κνωσό.     

            Στην Ελλάδα, στα τέλη της Εποχής του Χαλκού (1600 - 1120 π.Χ.), αναπτύχθηκε ιδιαίτερα ο τελευταίος χρονικά αρχαίος πολιτισμός, ο  Μυκηναϊκός Πολιτισμός, ο οποίος διήρκεσε σχεδόν 500 χρόνια.Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός αναπτύχθηκε κατά κύριο λόγο στην Πελοπόννησο, αλλά μυκηναϊκοί τάφοι έχουν βρεθεί ακόμα και σε μακρινά σημεία της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. Οι Μυκηναίοι, αν και πολεμικός λαός, ανέπτυξαν σημαντικό πολιτισμό, ο οποίος προβάλλεται μέσα από  οικοδομήματα μνημειακής αρχιτεκτονικής (κυκλώπεια τείχη) και καλλιτεχνήματα, κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από χρυσό(θησαυρός των Ατρειδών).

             Μετά την κατάρρευση των  μυκηναϊκών ανακτορικών κέντρων το 12ο αιώνα και την  κάθοδο των Δωριέων, τα ελληνικά φύλα εισήλθαν στη φάση των «σκοτεινών αιώνων» για την οποία λίγες γνώσεις διαθέτουμε. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή ως γεωμετρική, από τα γεωμετρικά σχήματα που χρησιμοποιούνταν για τη διακόσμηση των αγγείων. Η πληθυσμιακή πίεση οδήγησε τα ελληνικά φύλα της ηπειρωτικής Ελλάδας (Αιολείς, Ίωνες, Δωριείς) σε μετανάστευση στα νησιά και την αντίπερα ακτή του Αιγαίου. 

            Την  επόμενη περίοδο  οι εντεινόμενες επαφές των ελληνικών φύλων με την Ανατολή συνέβαλαν στη δημιουργία αλφαβήτου  και την ανάπτυξη της ναοδομίας και της γλυπτικής. Με μονάδα οργάνωσης την αρχαίαν πόλιν,  οργανώθηκε η ίδρυση αποικιών   στις ακτές της Μεσογείου και στον Εύξεινο  Πόντο από το 750 έως το 550, ως απάντηση σε μία οικονομική και κοινωνική κρίση. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από έντονες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες στο εσωτερικό των πόλεων,  που στην Αθήνα κατέληξαν στην εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. 

               Στις αρχές του 5ου αιώνα, ένας συνασπισμός ελληνικών πόλεων απέκρουσε την επίθεση της Περσικής αυτοκρατορίας. Μετά τη λήξη των πολέμων, την ηγεμονία της συμμαχίας ανέλαβε η Αθήνα, που αναδείχθηκε σε πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο του ελληνικού κόσμου, η πολιτισμική δημιουργία του οποίου την περίοδο αυτή, που ονομάστηκε «κλασική», έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. 

              Στα χρόνια που ακολούθησαν,  εξασθενημένες από τους συνεχείς μεταξύ τους  πολέμους κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., οι ελληνικές πόλεις υποτάχτηκαν  στην ανερχόμενη ισχύ του μακεδονικού  βασιλείου υπό το  Φίλιππο.

        Μετά το θάνατο του Μεγάλου  Αλέξανδρου το 323,στους αιώνες  που ακολούθησαν,  ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική γλώσσα γνώρισαν μεγάλη διάδοση .

           Στους νεότερους χρόνους, ο πολιτισμός των αρχαίων Ελλήνων άσκησε σημαντική επίδραση στη γλώσσα, την πολιτική, τη φιλοσοφία, την επιστήμη και τις τέχνες, ιδίως κατά την περίοδο της Αναγέννησης στη Δυτική Ευρώπη και κατά την κλασική εποχή,  το 18ο και 19ο αιώνα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ . 

             Συμπερασματικά, αποδεχόμαστε αναμφίβολα την άποψη των Ρωμαίων πως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός  αποτελεί το θεμέλιο λίθο του νεώτερου δυτικού πολιτισμού.